Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

204 ISIS ONTSLUIERD
(175)
Ennoia van de ophieten. ‘Unus est Rex Lucis in suo regno, nec ullus qui eo
altior, . . . nullus qui ejus similitudinem retulerit, nullus qui, sublatis oculis,
viderit Coronam quae in ejus capite est.’ 1 Hij is het gemanifesteerde
licht rondom het hoogste van de drie kabbalistische hoofden, de ver -
borgen wijsheid; uit hem komen de drie levens voort. Hibil-Ziwa is de
geopenbaarde logos, Christos, de ‘apostel Gabriël’, en de eerste afgezant
of boodschapper van het licht. Indien Bythos en Ennoia de nazareense
Mano zijn, dan moet de tweevoudige, halfspirituele, halfstoffelijke Acha -
moth in haar spirituele aspect Fetahil zijn, en in haar grovere aard de
nazareense ‘Spiritus’.
Fetahil, 2 die de weerspiegeling is van zijn vader, Heer Abatur, het
derde leven – zoals de oudere Sophia ook de derde emanatie is – is de
‘nieuwste mens’. Wanneer de ‘Spiritus’ zijn vruchteloze pogingen om een
volmaakte stoffelijke wereld te scheppen ziet, doet hij een beroep op een
van zijn nakomelingen, de Karabtanos – Ialdabaoth – die geen verstand of
oordeel heeft (‘blinde stof’), om zich met haar te verbinden teneinde iets
welomlijnds te scheppen uit deze verwarde (turbulentos) stof – een taak
die ze pas kan vervullen na uit deze verbinding met Karabtanos de zeven
sterrengeesten te hebben voortgebracht. Evenals de zes zonen of genii van
de gnostische Ialdabaoth, bouwen ze dan de stoffelijke wereld. Hetzelfde
verhaal herhaalt zich dan bij Sophia-Achamoth. Door haar zuiver spirituele
ouder, de oudere Sophia, werd ze gezonden om de wereld van de zichtbare
vormen te scheppen, daalde af in de chaos, en daar verdwaalde ze,
overweldigd door de emanatie van de stof. Nog altijd vol ambitie om een
eigen stoffelijke wereld te scheppen, zweefde ze heen en weer over de
donkere afgrond, en schonk leven en beweging aan de trage elementen,
tot ze zo hopeloos verstrikt raakte in de stof, dat ze, evenals Fetahil,
geheel was weggezonken in het slijk, niet in staat zich eruit te bevrijden,
tot ze door de aanraking met de stof zelf de schepper van de stoffelijke
wereld voortbrengt. Hij is de demiurg, door de ophieten Ialdabaoth
genoemd, en, zoals we dadelijk zullen aantonen, volgens sommige sekten
de vader van de joodse God, en volgens anderen de ‘Here God’ zelf. Op
dit punt van de kabbalistisch-gnostische kosmogonie begint de mozaïsche
Bijbel. Geen wonder dat de christenen, die het joodse Oude Testament als
maatstaf aannamen, door de uitzonderlijke positie waarin ze zich door
1
Codex Nazaraeus, deel 1, blz. 11.
2
Zie Op.cit., deel 1, blz. 177ev. Fetahil, gezonden om aan de wereld vorm te
geven, voelt zich weggezonken in de afgrond van slijk, en voert in zijn wanhoop een
monoloog totdat de Spiritus (Sophia-Achamoth) zich volledig met de stof verenigt,
en zo de stoffelijke wereld schept.