Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

EEN VERGELIJKING VAN BOEDDHISME EN CHRISTENDOM 657
trokken vóór Pasen 1280, want de laatste veldtocht van Ramses III in
Palestina vond plaats in 1281. 1
Maar we moeten de draad van ons verhaal over Boeddha weer op -
pakken.
Noch hij noch Jezus hebben ooit één woord van hun leringen op schrift
gesteld. Wat de leringen van de meesters inhielden, moeten we aannemen
op getuigenis van de discipelen, en het is daarom niet meer dan redelijk de
leringen van beiden op hun innerlijke waarde te beoordelen. Waar het logische
overwicht ligt kan men zien aan de resultaten van de vele kracht -
metingen tussen christen-zendelingen en boeddhistische theologen (pungi).
Laatstgenoemden zijn hun tegenstanders gewoonlijk, zo niet altijd, de
baas. Aan de andere kant wordt de ‘lama van Jehovah’, tot groot plezier
van de lama van Boeddha, bijna altijd boos, en bewijst zijn godsdienst van
geduld, barmhartigheid en menslievendheid in de praktijk door zijn tegenstander
in de meest onpriesterlijke taal uit te schelden. We zijn daarvan
herhaaldelijk getuige geweest.
Ondanks de opvallende overeenkomst tussen de rechtstreekse leringen
van Gautama en Jezus, zien we toch dat hun respectieve volgelingen twee
geheel tegenovergestelde uitgangspunten hanteren. De boeddhistische
geestelijke, die de ethische leer van zijn meester letterlijk volgt, blijft op die
manier trouw aan de nalatenschap van Gautama, terwijl de christen-predikant
de door de vier evangeliën gegeven voorschriften verdraait zodat ze
onherkenbaar worden, en niet onderwijst wat Jezus heeft verkondigd, maar
de dwaze en al te vaak verderfelijke verklaringen van feilbare mensen –
onder wie pausen, Luthers en Calvijns. Hier volgen twee voorbeelden waarin
beide religies met elkaar worden vergeleken. Laat de lezer zelf oordelen:
Boeddha zegt:
Geloof niet in iets omdat het vaak wordt gehoord of omdat er door
velen over wordt gesproken; denk niet dat dat een bewijs is dat het
waar is.
Geloof niet enkel omdat de geschreven uitspraak van een wijze uit
de oudheid naar voren wordt gebracht; neem niet als zeker aan dat het
geschrift nooit door die wijze is herzien, of dat het kan worden vertrouwd.
Geloof niet in wat u zich verbeeldt, wanneer u denkt dat een
denkbeeld, omdat het bijzonder is, door een deva of een of ander ver -
bazingwekkend wezen moet zijn ingegeven.
Geloof niet in gissingen, d.w.z. iets op goed geluk als uitgangspunt
aannemen, en dan daaruit conclusies trekken – waarbij u zich baseert op
uw nummer 2 en 3 en 4, vóór u uw nummer 1 heeft vastgesteld. . . .
(559)
1
C.C.J. Bunsen, Egypt’s Place in Universal History, deel 5, blz. 75.