Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

256 ISIS ONTSLUIERD
(220)
hebben wanneer ze eenmaal individueel zijn geëmaneerd. Ze kunnen in
dit spirituele leven daarom eindeloos zijn, maar nooit eeuwig.
Deze eindeloze emanaties uit de ene eerste oorzaak, die alle door de
fantasie van het volk geleidelijk werden omgevormd tot afzonderlijke
goden, geesten, engelen en demonen, werden zo weinig als onsterfelijk
beschouwd dat aan alle een beperkt bestaan werd toegekend. En dit ge loof
dat alle volkeren van de oudheid gemeen hebben, van de Chaldee uwse
magiërs tot de Egyptenaren, en dat zelfs in onze tijd nog door de brahmanen
en boeddhisten wordt aanvaard, duidt heel overtuigend op het monotheïsme
van de religieuze stelsels van de oudheid. Deze leer noemt de
levensduur van alle lagere godheden ‘een dag van parabrahman’. Na een
cyclus van 4.320.000.000 menselijke jaren zal – volgens de overlevering –
de drie-eenheid zelf, met alle kleinere godheden, en met het heelal, worden
vernietigd, en ophouden te bestaan. Dan zal uit de pralaya (ontbinding)
geleidelijk een ander heelal tevoorschijn komen, en de mensen op aarde
zullen in staat worden gesteld om SVAYAMBHÛ te begrijpen zoals hij is.
Alleen deze oorspronkelijke oorzaak zal voor altijd bestaan in al haar heerlijkheid,
en de oneindige ruimte vullen. Welk beter bewijs zou kunnen
worden aangevoerd voor het diep eerbiedige gevoel waarmee de ‘heidenen’
de ene hoogste eeuwige oorzaak van alle zichtbare en onzichtbare
dingen beschouwen?
Dit is ook de bron waaraan de kabbalisten van de oudheid precies
dezelfde leringen hebben ontleend. Al hebben de christenen Genesis op hun
eigen manier opgevat en door de teksten letterlijk aan te nemen het onontwikkelde
publiek het geloof opgedrongen in een schepping van onze wereld
uit het niets, en er bovendien een begin aan toegekend, dan zou men dit
beslist niet de tannaim, de enige uitleggers van de in de Bijbel verborgen
liggende betekenis, moeten verwijten. Ze hebben evenmin als andere filosofen
ooit geloofd in spontane, beperkte scheppingen, of scheppingen uit
het niets. De kabbala is bewaard gebleven om aan te tonen dat hun filo sofie
precies dezelfde was als die van de hedendaagse Nepalese boeddhisten, de
svåbhåvika’s. Ze geloofden in de eeuwigheid en de onvernietigbaarheid
van de stof, en daarom in vele scheppingen en vernietigingen van werelden,
vóór onze eigen wereld. ‘Er waren oude werelden, die zijn vergaan.’ 1
Hieruit zien we dat de Heilige, gezegend zij zijn naam, achtereenvolgens
verschillende werelden had geschapen en vernietigd, voordat
hij deze wereld schiep; en toen hij deze wereld schiep, zei hij: ‘Deze
bevalt me; de vorige bevielen me niet.’ 2
1
Zohar, 3:292b (Idra Zuta, 10:421ev).
2
Bereshîth Rabba, parsha 9.