Isis ontsluierd - Blavatsky - 2. Religie

DE VEDA’S EN DE BIJBEL 535
doden op, zoals men kan zien op het beeldhouwwerk van een ruïne in
Philae. 1 Hoe ongegrond het denkbeeld is dat al zulke kruisen en symbolen
evenzovele onbewuste profetieën over Christus zouden zijn, wordt goed
geïllustreerd door het feit dat Jezus op basis van de beschuldiging van de
joden ter dood werd gebracht. Dezelfde geleerde schrijver merkt bijvoorbeeld
in Monumental Christianity op dat ‘de joden zelf dit teken van verlossing
hadden erkend, tot ze Christus afwezen’; en op een andere plaats
verzekert hij dat ‘de staf van Mozes, die hij in zijn wonderen ten overstaan
van de farao gebruikte, ongetwijfeld die crux ansata is geweest, of iets dat
erop leek, die ook door de Egyptische priesters werd gebruikt’. 2 De logische
conclusie daaruit zou zijn: 1. dat als de joden dezelfde symbolen vereerden
als de heidenen, ze niet beter waren dan zij, en 2. dat als ze zo goed
op de hoogte waren van de verborgen symboliek van het kruis, en als ze,
ondanks het feit dat ze eeuwenlang op de messias hebben gewacht, toch
zowel de christelijke messias als het christelijke kruis verwierpen, er met
beide iets niet in orde moet zijn geweest.
Zij die Jezus ‘verwierpen’ als de ‘zoon van God’, waren niet de mensen
die onbekend waren met religieuze symbolen, noch het handjevol
atheïstische sadduceeën die hem ter dood brachten, maar juist de mensen
die onderwezen waren in de geheime wijsheid, die zowel de oorsprong als
de betekenis kenden van het symbool van het kruis, en die het christelijke
symbool en de daaraan opgehangen verlosser terzijde schoven, omdat ze
niet eraan mee wilden werken om het gewone volk zo godslasterlijk te
bedriegen.
Bijna alle profetieën over Christus worden toegeschreven aan de aartsvaders
en de profeten. Van laatstgenoemden hebben misschien enkelen
werkelijk bestaan, maar eerstgenoemden zijn allen mythen. We zullen dit
proberen te bewijzen door de verborgen interpretatie van de dierenriem, en
de relaties tussen zijn tekens en deze antediluviale mensen.
Indien de lezer de hindoedenkbeelden over kosmogonie die in hoofdstuk
6 zijn uiteengezet, in gedachten houdt, zal hij beter het verband
begrijpen tussen de bijbelse antediluviale aartsvaders en dat raadsel voor
alle commentatoren: ‘het rad van Ezechiël’. Men dient dus te bedenken:
1. dat het heelal niet uit niets is geschapen, maar zich ontwikkelt uit te -
voren bestaande stof; 2. dat het er maar één is uit een eindeloze reeks
heelallen; 3. dat de eeuwigheid verdeeld is in grote cyclussen, in elk waarvan
twaalf veranderingen van onze wereld plaatsvinden, die volgen op
(455)
1
D.V. Denon, Voyage dans la basse et la haute Égypte, deel 2, pl. 40, fig. 8, blz.
54, 145.
2
Blz. 13 en 402.