Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Maar het was niet slechts om Luther voor de woede van zijn vijanden te beveiligen, zelfs<br />
niet om hem een tijd van rust voor deze belangrijke arbeid te geven, dat God Zijn<br />
dienstknecht van het toneel van de openbare strijd verwijderde. Er moesten kostbaarder<br />
gevolgen bereikt worden dan deze. In de eenzaamheid en verborgenheid van zijn verblijf<br />
tussen de bergen was Luther zonder aardse steun, en kon geen menseëer hem bereiken. Op<br />
die wijze werd hij beveiligd tegen de trots en het zelfvertrouwen, die zo menigmaal het<br />
gevolg zijn van welslagen. Door lijden en vernedering werd hij toebereid om andermaal in<br />
veiligheid te wandelen op de duize-lingwekkende hoogte, waartoe hij zo plotseling verheven<br />
was.<br />
Wanneer de mensen zich verheugen in de vrijheid, die de waarheid hun brengt, zijn ze<br />
geneigd om diegenen te verhogen, die God gebruikt heeft om de ketenen van dwaling en<br />
bijgeloof te verbreken. Satan tracht de gedachten en neigingen van de mensen van God af te<br />
trekken, en ze op menselike werktuigen te vestigen; hij leidt er hen toe om alleen het<br />
werktuig te eren, en de Hand, die al de gebeurtenissen van de voorzienigheid regelt, niet te<br />
achten. Te dikwels slechts verliezen godsdienstige leiders, die alzo geprezen en geëerd<br />
worden, het gevoel van hun afhankelikheid van God, en komen ertoe om op zichzelven te<br />
vertrouwen. Het gevolg is, dat ze het verstand en het geweten van het volk zoeken te<br />
beheersen, dat geneigd is <strong>tot</strong> hen op te zien om leiding, in plaats van <strong>tot</strong> het woord van God.<br />
Het werk van hervorming wordt dikwels tegen gehouden, omdat zij, die het ondersteunen,<br />
aan deze geest toegeven. Voor dit gevaar wilde God de zaak van de Hervorming bewaren.<br />
Hij wenste, dat dat werk niet het stempel van de mens, maar dat van God zou ontvangen. De<br />
ogen van de mensen waren op Luther gericht geweest als uitlegger van de waarheid; nu<br />
werd hij van het toneel weggenomen, opdat aller ogen zich zouden vestigen op de eeuwige<br />
Welbron van de waarheid.<br />
115
Change language