Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
goddelozen aanschouwen het toneel met schrik en verbazing, terwijl de rechtvaardigen met
plechtige vreugde de tekenen van hun verlossing ontwaren. Alles in de natuur schijnt in zijn
loop gestuit te zijn. De stromen houden op te vloeien. Er komen donkere, zware wolken op,
die tegen elkander stoten. In het midden van het grimmige uitspansel is er een open ruimte
van onbeschrijfelike heerlikheid, waaruit Gods stem als het geruis van vele wateren klinkt,
zeggende: “Het is geschied.”
Die stem doet de hemelen en de aarde beven. Er heeft een hevige aardbeving plaats,
“hoedanige niet is geschied van dat de mensen op de aarde geweest zijn, namelik een
zodanige aardbeving en z— groot.” Het hemelruim schijnt zich te openen en te sluiten. De
heerlikheid van de troon van God schijnt door het uitspansel heen te dringen. De bergen
schudden als een riet in de wind, en ruwe rotsblokken worden naar alle zijden heen
geslingerd. Er is een gedruis als van een komende storm. De zee wordt woedend
opgezweept. Het loeien van de orkaan wordt gehoord, gelijk de stem van duivelen, die op
verwoesting uit zijn. De ganse aarde zwoegt en heft zich op als de golven van de zee. Zijn
oppervlak scheurt zich vaneen.
Zelfs zijn fondamenten schijnen te wankelen. Bergketenen zinken weg. Bewoonde
eilanden verdwijnen. De zeehavens, die aan Sodom gelijk zijn geworden door hun
goddeloosheid, worden door de boze wateren verzwolgen. Het grote Babylon is in
gedachtenis opgekomen v——r God “om haar te geven de drinkbeker van de wijn van de
toorn van Zijn gramschap.” Grote hagelstenen, “elk van een talentpond zwaar,” doen hun
vernielend werk. De prachtigste steden van de aarde worden vernield. De trotse paleizen,
waarin de groten van de aarde hun schatten hebben verkwist tot hun eigen verheerliking,
vallen voor hun ogen in puin. Kerkermuren worden vaneen gereten, en Gods volk, dat in
banden gelegen heeft om hun geloof, wordt in vrijheid gesteld.
Graven openen zich, en “velen van die, die in het stof van de aarde slapen, zullen
ontwaken, dezen ten eeuwigen leven, en genen tot versmaadheden en tot eeuwige afgrijzing.”
Al degenen, die gestorven zijn in het geloof aan de boodschap van de derde engel,
komen verheerlikt uit het graf te voorschijn om Gods vredeverbond te horen met hen, die
Zijn wet hebben onderhouden. “Ook degenen, die Hem doorstoken hebben,“ degenen, die
Christus in Zijn doods- angst gehoond en bespot hebben, en de hevigste tegenstanders van
Zijn waarheid en van Zijn volk, worden opgewekt om Hem in Zijn heerlikheid te
aanschouwen, en de eer te zien, die aan de getrouwen en gehoorzamen wordt bewezen.
De hemel is nog altijd met dichte wolken bedekt; toch breekt de zon nu en dan door, in
het aanzien gelijk aan het wrekend oog des Heren. Felle bliksemstralen schieten uit de
hemelen neer, en hullen het aardrijk in een vlammig kleed. Boven het vreselik geratel van
de donder verkondigen stemmen, geheimzinnig en ontzagwekkend, de ondergang van de
goddelozen. De gesproken woorden worden niet door allen begrepen; maar ze worden
duidelik door de valse leraren verstaan. Zij, die kort geleden zo roekeloos waren, en zich
450