Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten;” en al de hemelingen bewezen hulde aan
Christus in gelijke mate als aan de Vader.
Daar de wet der liefde het fondament van de regering Gods was, hing het geluk van alle
geschapen wezens af van hun volkomen overeenstemming met de grote grondbeginselen
van gerechtigheid in deze wet. God verlangt van al Zijn schepselen de dienst der liefde,—
huldebetoon dat voortvloeit uit een welbegrepen waardering van Zijn karakter. Hij schept
geen behagen in gedwongen trouw, en schenkt aan allen vrijheid van wil, opdat ze Hem
vrijwillig dienen zouden.
Eén echter was er, die deze vrijheid verkoos te misbruiken. De zonde had zijn oorsprong
bij hem, die na Christus door God het meest geëerd werd, en het hoogst stond in macht en
heerlikheid onder de hemelbewoners. V——r zijn val was Lucifer de eerste van de
overdekkende cherubim, heilig en onbesmet. “Zo zegt de Heer Heer: Gij verzegelaar van de
som, vol van wijsheid en volmaakt in schoonheid. Gij waart in Eden, Gods hof; alle
kostelike gesteente was uw deksel.” “Gij waart een gezalfde, overdekkende cherub; en Ik
had u alzo gezet; ge waart op Gods heilige berg; ge wandeldet in het midden van de vurige
stenen. Ge waart volkomen in uw wegen, van de dag af, dat ge geschapen zijt, totdat er
ongerechtigheid in u ge-vonden is.”
Lucifer had bij God in de gunst kunnen blijven, bemind en geëerd door het gehele
engeleheir, zijn edele krachten aanwendende om anderen te zegenen, en zijn Maker te verheerliken.
Maar, zegt de profeet: “Uw hart verheft zich over uw schoonheid; ge hebt uw
wijsheid bedorven van wege uw glans.” Langzamerhand begon Lucifer toe te geven aan
een begeerte tot verhoging van zichzelf. “Gij hebt uw hart gesteld als Gods hart.” “En zeidet
in uw hart: . . . ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen; en ik zal mij zetten op de
berg der samenkomst aan de zijden van het noorden. ... Ik zal boven de hoogten van de
wolken klimmen; ik zal de Allerhoogste gelijk worden.” In plaats van te trachten, God tot
het voornaamste voorwerp van de genegenheid en trouw van Zijn schepselen te maken,
poogde Lucifer, hun dienst en hulde voor zichzelf te winnen. En de eer begerende, die de
oneindige Vader aan Zijn Zoon geschonken had, stond deze prins onder de engelen naar
macht, de uitoefening waarvan rechtens alleen aan Christus toekwam.
Al de hemelingen hadden zich verheugd in het weer- spiegelen van de heerlikheid van de
Schepper, en het verkondigen van Zijn lof. En zo lang God aldus geëerd werd, was alles
vrede en vreugde geweest. Maar nu kwam er een wanklank de hemelse harmonie verstoren.
De dienst en verheffing van het “eigen ik”, welke Gods plan tegenwerk-ten, deden een
voorgevoel van onheil ontstaan in de harten, bij welke Gods eer boven alles gold. De
hemelse raadslieden pleitten met Lucifer. Gods Zoon hield hem de grootheid, de goedheid,
en de rechtvaardigheid van de Schepper voor, en de heilige, onveranderlike aard van Zijn
wet. God had zelf de bestaande orde in de hemel besteld, en door er van af te wijken, zou
Lucifer zijn Maker onteren, en ondergang over zichzelf brengen. Doch de waarschuwing, in
346