Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
van de mens was gegeven, hij bevattelik moest zijn voor zijn verstand. Hij besloot, de
Schrift voor zichzelf te onderzoeken, en er zich van te verzekeren, of schijnbare tegenspraak
niet tot overeenstemming gebracht kon worden.
Trachtende alle tevoren opgevatte meningen terzijde te stellen, en zonder
bijbelverklaringen te gebruiken, vergeleek hij tekst met tekst, met behulp van de
kanttekeningen en de konkordanties. Hij zette zijn studie op geregelde en stelselmatige
wijze voort; met Genesis beginnende, en vers na vers lezende, ging hij niet verder, voordat
de betekenis van de verschillende teksten zich z— voor hem ontvouwde, dat alle
verwardheid voor hem wegviel. Wanneer hij iets duister vond, was het zijn gewoonte om
het te vergelijken met iedere andere tekst, die enigszins op de zaak onder overweging
scheen te doelen. Elk woord liet hij zijn eigenlike betrekking tot het onderwerp van de tekst
innemen, en wanneer zijn beschouwing ervan met iedere gelijkluidende tekst overeenkwam,
was dat punt langer geen moeilikheid. Wanneer hij dus een tekst had, die moeilik te verstaan
was, vond hij er een uitleg voor in een ander deel van de Schrift,’ Terwijl hij onderzocht,
ernstig biddend om Goddelik licht, werd wat tevoren donker scheen, voor zijn verstand
verduidelikt. Hij ondervond de waarheid van de woorden van de Psalmist: “De opening van
Uw woorden geeft licht, de eenvoudigen verstandig makende.”
Met diepe belangstelling onderzocht hij het boek van Daniël en de Openbaring, hetzelfde
plan van verklaring volgende als in de andere geschriften, en bevond tot zijn grote vreugde,
dat de profetiese beelden verstaan konden worden. Hij zag, dat de profetieën, voor zoverre
ze vervuld waren, letterlik waren vervuld; dat al de verschillende beelden, toepassingen,
gelijkenissen, en vergelijkingen, enz. of in hun onmiddellik verband werden verklaard, of
dat de woorden, waarin ze uitgedrukt werden, hun verklaring vonden in andere teksten, en
letterlik verstaan moesten worden, wanneer ze op die manier waren uitgelegd. “Op deze
wijze werd ik ervan overtuigd,” zegt hij, “dat de Bijbel een stelsel is van geopenbaarde
waarheid, z— duidelik en eenvoudig gegeven, dat die deze weg bewandelen, zelfs al zijn ze
dwazen, niet dwalen zullen.” De ontdekking van schakel na schakel in de keten van de
waarheid beloonde zijn pogingen, terwijl hij van stap tot stap de grote serieën van de
profetieën naging. Engelen uit de hemel leidden zijn geest, en ontvouwden de Schriften voor
zijn verstand.
De wijze waarop de profetieën in het verleden vervuld waren, als voorbeeld nemende,
waarnaar de vervulling van die nog in de toekomst liggen, beoordeeld moet worden, kwam
hij tot de overtuiging, dat de algemene mening van de geeste- like regering van Christus—
een duizendjarig rijk v——r het einde van de wereld — niet door Gods woord geleerd
wordt. Deze leer plaatst de verschrikkingen van de dag des Heren verre in de toekomst, door
duizend jaren van gerechtigheid en vrede vast te stellen, v——rdat de Heer persoonlik komt.
Maar hoe aangenaam hij ook zijn moge, hij stelt zich tegen de leer van Christus en Zijn
apostelen, die verklaarden, dat de tarwe en het onkruid tezamen moesten opwassen tot de
oogst, het einde van de wereld;2 dat “de boze mensen en bedriegers tot erger zullen
221