Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
daardoor was het zijn vijanden onmogelik, de zaak van de hervorming in verachting te
brengen, door de onkunde of zwakheid aan de kaak te stellen van hem, die aan die zaak zijn
steun verleende.
Terwijl Wycliffe nog aan de hogeschool was, begon hij de Schriften te bestuderen. In die
vroege tijden, toen de Bijbel nog alleen in de oude talen bestond, konden de geleerden de
weg vinden naar de bron van de waarheid, welke weg voor de onopgevoede klassen
gesloten was. Op die wijze was het pad reeds gebaand voor Wycliffe’s toekomstige werk als
hervormer. Geleerde mannen hadden het Woord Gods onderzocht, en de grote waarheid van
Zijn vrije genade daarin geopenbaard gevonden. In hun onderwijs hadden ze de kennis van
deze waarheid verbreid, en er anderen toe geleid, zich tot de levende Godspraken te wenden.
Toen Wycliffe’s aandacht bij de Schriften bepaald werd, begaf hij zich aan het
onderzoek ervan met dezelfde degelik- heid, die hem in staat had gesteld, de schoolse
geleerdheid machtig te worden. Tot hiertoe had hij een grote leemte gevoeld, die noch zijn
scholastieke studieën, noch het onderricht van de kerk had kunnen vullen. In Gods Woord
vond hij wat hij tevoren tevergeefs had gezocht. Hier vond hij het verlossingsplan
geopenbaard, en Christus aangewezen als de enige voorspraak voor de mens. Hij gaf zich
aan de dienst van Christus, en vatte het besluit op, de waarheden, die hij ontdekt had, te
verkondigen.
Even weinig als latere hervormers voorzag Wycliffe bij het begin van zijn werk,
waarheen het hem leiden zou. Hij stelde zich niet opzettelik tegen Rome. Doch toewijding
aan de waarheid moest hem wel in strijd brengen met de leugen. Hoe klaarder hij de
dwalingen van het pausdom inzag, des te ernstiger werd hij in het voordragen van de leer
van de Bijbel. Hij bemerkte, dat Rome het Woord Gods had laten varen voor menselike
instellingen; onbevreesd beschuldigde hij de priesterschap van de Schriften te hebben
verbannen, en eiste, dat de Bijbel aan het volk teruggegeven, en zijn gezag in de kerk
hersteld zou worden. Hij was een bekwaam en ernstig leraar, en een welsprekend prediker,
en in zijn dagelikse wandel beleefde hij de waarheden, die hij predikte. Zijn kennis van de
Schriften, de kracht van zijn redenering, de reinheid van zijn leven, en zijn onbuigzame
moed en oprechtheid wonnen hem algemene achting ei vertrouwen. Velen onder het volk
hadden de liefde voor hun vroeger geloof verloren, de goddeloosheid ziende, die in de
Roomse Kerk heerste, en verwelkomden met onverholen blijdschap de waarheden, die
Wycliffe aan het licht bracht; maar de pauselike leiders waren woedend, toen ze bemerkten,
dat deze hervormer invloed verkreeg, waarbij de hunne moest achterstaan.
Wycliffe was scherp in het ontdekken van dwaling, en viel onbevreesd vele van de
misbruiken aan, welke het gezag van Rome goedgekeurd had. Terwijl hij de post van
kapelaan van de koning bekleedde, verzette hij zich stoutmoedig tegen de betaling van
schatting, welke de paus van de Engelse monarch eiste, en toonde aan, dat de toeëigening
van gezag van de zijde van de paus over wereldse heersers in strijd was met de rede zowel
51