Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Daar Ferdinand geweigerd had, zich over hun godsdienstige overtuiging te bekommeren,
besloten de vorsten, zich niet aan zijn afwezigheid te storen, maar hun Protest zonder
verwijl voor de nationale raad te brengen. Een plechtige verklaring werd derhalve
opgetrokken, en aan de Rijksdag voor- gelegd: “Wij protesteren hierbij v——r God, onze
enige Schepper, Onderhouder, Verlosser en Heiland, en die eenmaal onze Rechter wezen zal,
zowel als v——r alle mensen en schepselen, dat wij, voor onszelven en ons volk, noch onze
toestemming geven tot, noch ons op enigerlei wijze houden aan het voorgestelde dekreet, in
zo verre het strijdig is met God, met Zijn heilig woord, met ons goed geweten, of met de
zaligheid van onze zielen.”
“Wat! zouden wij dit edikt bevestigen? Zouden we toe- geven, dat, wanneer de
Almachtige iemand tot Zijn kennis roept, die mens desniettegenstaande die kennis van God
niet zou durven omhelzen?” “Er is geen ware leer, dan die zich richt naar het woord van
God. ... De Heer verbiedt het onderwijs van elke andere leer ... De Heilige Schriften moeten
door andere en duideliker teksten verklaard worden; . . . dit heilige boek is in alle zaken, die
voor de Christen nodig zijn, gemakkelik te verstaan, en geschikt om de duisternis op te
klaren. We zijn door Gods genade tot het besluit gekomen, de zuivere prediking van Gods
enig woord, gelijk het in de Schriften van het Oude en Nieuwe Testament is vervat, te
onderhouden, zonder iets daartoe te voegen, dat ermede in strijd is. Dit Woord alleen is de
waarheid; het is de zekere regel van alle leer en leven, en kan nimmer falen of ons misleiden.
Hij, die op dit fondament bouwt, zal pal staan tegen al de machten van de hel, terwijl al de
menselike ijdelheden, die er zich tegenstellen, vallen zullen voor het aangezicht Gods.”
“Om deze reden verwerpen we het juk, dat ons wordt opgelegd.” “Tegelijkertijd
verwachten we, dat zijn keizerlike majesteit zich jegens ons gedragen zal als een
Christenvorst, die God boven alles liefheeft; en we verklaren ons gewillig hem, en ook u,
genadige heren, al die toegenegenheid en gehoorzaamheid te bewijzen, die onze
rechtvaardige en wettige plicht zijn.” Dit maakte een diepe indruk op de Rijksdag. De
meerderheid was vol verbazing en schrik over de stoutmoedigheid van de protesterenden.
De toekomst scheen hun stormachtig en onzeker toe. Verdeeldheid, twist en bloedvergieting
schenen onvermijdelik. De hervormers echter, overtuigd van de rechtvaardigheid van hun
zaak, en vertrouwende op de arm des Almachtigen, waren “vol moed en standvastigheid.”
“De beginselen, in dit beroemde Protest vervat stellen het eigenlike Protestantisme
samen. Dit Protest stelt zich tegen twee misbruiken van de mens in zaken van geloof: het
eerste is het inbrengen van de civiele rechter, en het tweede het eigenmachtig gezag van de
kerk. In de plaats van deze misbruiken stelt het Protestantisme de macht van het geweten
boven de rechter, en het gezag van het woord van God boven de zichtbare kerk. In de eerste
plaats verwerpt het de civiele macht in Goddelike aangelegenheden, en spreekt met de
profeten en apostelen: ‘Wij moeten God meer gehoorzamen dan de mensen.’ In de
tegenwoordigheid van de kroon van Karel de Vijfde, houdt het de kroon van Jezus Christus
omhoog. Maar het gaat nog verder: het legt als grondregel neer, dat alle menselik onderwijs
139