Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
behaagde het God, de boodschap op een wonderdadige wijze door jonge kinderen te laten
brengen. Daar ze onder de leeftijd waren, kon de wet van het land hen niet keren, en werd
het hun toegelaten ongehinderd te spreken.
De beweging was hoofdzakelik onder de lagere klasse; en het was in de nederige
woningen van de arbeiders, dat de mensen samenkwamen om naar de waarschuwing te
luisteren. De kinder-predikers waren zelven merendeels arme hutbewoners. Sommigen van
hen waren niet meer dan zes of acht jaren oud; en terwijl hun leven getuigde, dat ze de
Heiland liefhadden, en trachtten om in gehoorzaamheid aan Gods heilige eisen te leven,
openbaarden ze overigens slechts het verstand en de bekwaamheid, welke in kinderen van
die leeftijd in de regel opgemerkt wordt. Wanneer ze echter voor het volk stonden, was het
duidelik, dat er een invloed in hen werkte, die meer was hun eigen natuurlike begaafdheid.
Toon en manieren veranderden, en met ernst en kracht waarschuwden ze tegen het oordeel,
gebruik makende van de eigen woorden van de Schrift: “Vreest God, en geeft Hem
heerlikheid, want de ure van Zijn oordeel is gekomen.” Ze bestraften de zonden van het volk,
en veroordeelden niet alleen onzedelikheid en ontucht, maar berispten wereldsgezindheid en
afval, en waarschuwden hun hoorders om zich te haasten, aan de toekomende toorn te
ontvlieden.
Het volk luisterde bevend naar hun woorden. De overtuigende Geest Gods sprak tot hun
harten. Velen werden er toe geleid, de Schriften met vernieuwde en grotere belangstelling te
onderzoeken; de onmatigen en zedelozen kwamen tot hervorming; anderen gaven hun
oneerlike praktijken op; en z— duidelik was de beweging, dat zelfs predikanten van de
staatskerk gedwongen waren, te erkennen, dat Gods hand er zichtbaar in was. Het was Gods
wil, dat de tijding van de wederkomst van de Heiland in de Skandinaviese landen
verkondigd zou worden; en toen de stem van Zijn dienstknechten tot zwijgen werd gebracht,
goot Hij Zijn Geest over de kinderen uit, opdat het werk zou worden gedaan.
Toen Jezus Jeruzalem naderde, omringd door de juichende menigte, die Hem met
triomfkreten en het wuiven van palmtakken als de Zoon van David binnenleidde, beriepen
de naijverige Farizeën zich op Hem om hun het stilzwijgen op te leggen; maar Jezus
antwoordde, dat dit alles tot vervulling van de profetieën geschiedde; en dat, indien zij
zouden zwijgen, de stenen haast roepen zouden. Het volk staakte hun vreugdevolle aankondiging,
toen ze de poorten van Jeruzalem binnentrokken, uit angst voor de bedreigingen van
de priesters en overheden; maar de kinderen in de voorhoven van de tempel herhaalden het
referein, en hun palmtakken wuivende, riepen ze, “Hosanna aan de Zone Davids!” Toen de
Farizeën, die dit zeer kwalik namen, tot Hem zeiden: “Hoort ge wel, wat dezen zeggen?”
antwoordde Jezus, “Ja, hebt ge nooit gelezen: Uit de mond van de jonge kinderen en de
zuigelingen hebt ge U lof toebereid?” Evenals God ten tijde van Christus’ eerste komst door
middel van kinderen werkte, zo werkte Hij ook door hen bij het verkondigen van de tijding
van de wederkomst. Gods woord moest vervuld worden, dat de aankondiging van de komst
van de Heiland aan alle volken, talen, en natieën zou worden gedaan.
255