Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Al hielden de Waldenzen de vreze des Heren voor het beginsel der wijsheid, toch waren
ze niet blind voor de belangrijkheid van omgang met de wereld, kennis van mensen, en van
de bezigheden van het leven, tot verstandsontwikkeling en opscherping van het
waarnemingsvermogen. Sommige van hun jongelingen werden van de scholen in de bergen
naar inrichtingen van onderwijs in de steden van Frankrijk of Italië gezonden, waar meer
gelegenheid was voor studie, nadenken en opmerken, dan in de Alpen van hun vaderland.
De jongelingen, die aldus uitgezonden werden, stonden bloot aan verleiding, werden bekend
met alle ondeugden, en kwamen in aanraking met de sluwe handlangers van de duivel, die
hun de listigste ketterijen en gevaarlikste bedriegerijen opdrongen. Doch hun opvoeding van
der jeugd aan was van zulk een aard geweest, dat ze op dat alles voorbereid waren.
Op de scholen, waarheen ze zich begaven, mochten ze niemand hun vertrouweling
maken. Hun klederen werden z— gemaakt, dat ze er hun grootste schat,— de kostbare
handschriften van de Bijbel,— in verbergen konden. Deze handschriften, de vrucht van
maande-en jarelange arbeid, droegen ze bij zich, en waar ze ook maar konden zonder
argwaan op te wekken, legden ze een gedeelte ervan met bedachtzaamheid voor aan
degenen, wier harten open schenen te staan voor de waarheid. Van moeders knie aan was de
Waldenziese jongeling met dit doel voor ogen opgeleid; ze verstonden hun werk, en deden
het met getrouwheid. Er werden in deze inrichtingen van onderwijs bekeerlingen gewonnen
voor het ware geloof, en somtijds doortrokken de beginselen ervan de gehele school, zonder
dat de Roomse leiders, zelfs door het strikste onderzoek, ontdekken konden, waar de
zogenaamde verder- felike ketterij oorsprong nam.
De geest van Christus is een zendingsgeest. Het allereerste streven van het herboren hart
is, ook anderen tot de Heiland te leiden. Dat was de geest van de Vaudois Christenen. Ze
gevoelden, dat God hen tot meer riep, dan eenvoudig de waarheid in hun eigen kerken
zuiver te bewaren; dat er een ernstige verantwoordelikheid op hen rustte on hun licht te laten
schijnen voor degenen, die in duisternis zaten; en door de grote kracht van Gods Woord
trachtten ze de slavernij te verbreken, welke door Rome opgelegd werd. De Vaudois
predikers werden als zendelingen opgeleid, en elkeen, die het predikambt begeerde, moest
eerst ondervinding opdoen als evangelist. Elkeen moest drie jaren dienst doen in het ene of
andere zendingsveld, eer de zorg van een van de vaderlandse kerken hun toevertrouwd werd.
Zodanige dienst, die van het begin af zelfverloochening en opoffering vereiste, was een
passende voorbereiding voor het herderlik leven in die tijden, welke de zielen van de
mensen zo zeer op de proef stelden. De jongeling, die de wijding v——r het heilig ambt
ontving, zag v——r zich geen verschiet van aardse rijkdom en eer, maar een leven van
moeite en gevaar, en de mogelikheid van het lot van een martelaar. De zendelingen gingen
twee aan twee uit, gelijk Jezus Zijn discipelen uitzond. Gewoonlik vergezelde iemand van
jaren en ondervinding elke jonge man, en stond zulk een jongeling onder de leiding van zijn
metgezel, die voor zijn opleiding verantwoordelik gehouden werd, en naar wiens onderwijs
de jongeling verwacht werd zich te gedragen. Zulke gemeenschappelike arbeiders waren
43