Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Door alle eeuwen heen zijn de uitverkorenen van de Heiland opgeleid en gehard
geworden in de lijdenschool. Op aarde hebben ze nauwe paden bewandeld; ze zijn gereinigd
in het vuur der beproeving. Om Jezus’ wil hebben ze tegenstand, haat en laster verdragen.
Ze zijn Hem gevolgd door harde strijd heen; ze hebben zelfverloochening en bittere
teleurstelling verduurd. Door hun eigen pijnlike ondervinding hebben ze het kwaad van de
zonde, de kracht, de ongerechtigheid en de ellende ervan leren kennen; en ze zien er met
afschuw op neer. Besef van het oneindige offer, dat tot. uitdelging ervan gebracht is,
vernedert hen in eigen oog, en vervult hun harten met dankbaarheid en lof, welke degenen,
die nooit gevallen zijn, niet naar waarde kunnen schatten. Ze hebben veel lief, omdat hun
veel vergeven is. Deel gehad hebbende aan het lijden van Christus, zijn ze geschikt om deel
te hebben aan Zijn heerlikheid.
De erfgenamen Gods zijn gekomen van zolderkamertjes, uit ellendige hutten, uit kerkers,
van schavotten, van bergen, uit woestijnen, uit de holen van de aarde en de grotten langs de
zee. Op aarde waren ze “verlaten, verdrukt, en werden kwalik gehandeld.” Miljoenen
daalden in het graf, als eerloos gebrandmerkt, omdat ze standvastig weigerden toe te geven
aan de bedriegelike eisen van Satan. Door menselike rechtbanken werden ze als de ergste
boosdoeners gevonnisd. Maar nu “is God-Zelf rechter.” Nu worden de aardse vonnissen
omgekeerd. “De smaadheid van Zijn volk zal Hij wegnemen.” “Ze zullen hen noemen het
heilige volk, de verlosten des Heren.” Hij heeft beschikt, “dat hun gegeven zal worden
sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwde geest.”
Ze zijn niet langer zwakken, beproefden, verstrooiden, verdrukten. Van nu aan zullen ze
altijd met de Heer wezen.
Ze staan v——r de troon, gekleed met kostbaarder klederen, dan de meest geachten van
deze wereld ooit gedragen hebben. Ze zijn met heerliker diademen gekroond, dan ooit de
hoofden van aardse vorsten hebben gedrukt. De dagen van smart en geween zijn voor altoos
voorbij. De Koning der heerlikheid heeft de tranen van alle aangezichten afgewist; iedere
oorzaak van verdriet is weggenomen. Onder het wuiven van palmtakken doen ze een loflied
weergalmen, helder van toon, liefelik en welluidend; iedereen stemt mede in, totdat de
lofzang door de hemelse gewelven weergalmt: “De zaligheid zij aan onze God, die op de
troon zit, en het Lam.” En al de hemelbewoners antwoorden met het lied: “Amen! De lof en
de heerlikheid, en de wijsheid en de dankzegging en de eer en de kracht en de sterkte zij aan
onze God in alle eeuwigheid.”
In dit leven kunnen we het wondervolle onderwerp van de verlossing slechts beginnen te
verstaan. Met onze eindige bevatting mogen we op het ernstigst nadenken over de schande
en de heerlikheid, het leven en de dood, de rechtvaardigheid en de barmhartigheid, die zich
in het kruis verenigen; toch kunnen we er de volle betekenis niet van inzien, ondanks de
uiterste inspanning van onze verstandelike vermogens. De lengte en de breedte, de diepte en
de hoogte van de verlossende liefde worden slechts flauw verstaan. Zelfs wanneer de
vrijgekochten zien, gelijk ze gezien worden, zal het verlossingsplan toch nog niet volkomen
459