Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
worden begrepen ; maar de eeuwigheid door zullen zich gedurig nieuwe waarheden<br />
ontvouwen aan het verwonderde en verrukte gemoed. Ofschoon de smarten, pijnen en<br />
verzoekingen van de aarde een einde hebben genomen, en de oorzaak ervan is weggedaan,<br />
zal Gods volk altijd duidelik en levendig blijven beseffen, wat hun redding heeft gekost.<br />
Het kruis van Christus zal in alle eeuwigheid het voorwerp van onderzoek en het lied<br />
van de verlosten uitmaken. In de verheerlikte Christus zullen ze de gekruiste Christus<br />
aanschouwen. Nooit zal het vergeten worden, dat Hij, wiens macht de ontelbare werelden in<br />
het ganse grenzeloze luchtruim geschapen en onderhouden heeft, de Geliefde Gods, de<br />
Majesteit des hemels, wie te aanbidden het hoogste genot was van cherubs en blinkende<br />
serafs,— zich vernederde om de gevallen mens op te heffen; dat Hij de schuld en de smaad<br />
van de zonde, met de verberging van het aangezicht van Zijn Vader droeg, <strong>tot</strong>dat de ellende<br />
van een verloren wereld Zijn hart brak, en Zijn leven uitbluste aan het kruis van Golgotha.<br />
Dat de Schepper van alle werelden, de Beslisser van ieders lot, Zijn heerlikheid ter zijde zou<br />
leggen, en zich zou vernederen uit liefde <strong>tot</strong> de mens, zal <strong>tot</strong> in eeuwigheid de verwondering<br />
en aanbidding van het heelal gaande houden. Wanneer de volken, die zalig worden, hun<br />
Heiland aanschouwen, en de eeuwige heerlikheid van de Vader uit Zijn aangezicht zien<br />
stralen; wanneer ze Zijn troon zien, die van eeuwigheid en <strong>tot</strong> in eeuwigheid bestaat, en<br />
beseffen, dat Zijn koninkrijk geen einde nemen zal, dan heffen ze met geestdrift het lied aan:<br />
“Waardig, waardig is het Lam, dat geslacht is, en ons Gode gekocht heeft met Zijn eigen,<br />
allerkostbaarst bloed.”<br />
De verborgenheid van het kruis verklaart alle andere verborgenheden. Bij het licht, dat<br />
van Golgotha afstraalt, schijnen ons de eigenschappen Gods, die ons met schrik en vrees<br />
vervuld hadden, schoon en aantrekkelik toe. We zien barmhartigheid, tederheid en<br />
vaderliefde samensmelten met heiligheid, gerechtigheid en macht. Terwijl we de majesteit<br />
van Zijn troon, hoog en verheven, aanschouwen, ontwaren we Zijn karakter in de genadige<br />
openbaringen ervan, en verstaan als nooit tevoren de betekenis van die liefelike naam,<br />
“Onze Vader.”<br />
460
Change language