Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
treffend voorbeeld hiervan vindt men in de geschiedenis van het Joodse volk ten tijde van
Christus.
Door hun toewijding aan de wereld en het vergeten van God en Zijn Woord was hun
verstand verduisterd, en waren hun harten aards en zinnelik geworden. Aldus verkeerden ze
in onwetendheid aangaande de komst van de Messias, en in hun trots en ongeloof
verwierpen ze de Verlosser. Zelfs toen sneed God het Joodse volk niet af van een kennis van,
of deelname aan de zegeningen van de verlossing. Maar zij, die de waarheid verwierpen,
verloren alle verlangen naar de gave des Hemels. Ze hadden “duisternis in de plaats van het
licht, en licht in de plaats van duisternis gesteld,” totdat het licht in hen duisternis geworden
was; en hoe groot was die duisternis!
Het past Satans toeleg, dat de mensen de vormen van de godsdienst behouden, zo lang
maar de geest van ware godzaligheid ontbreekt. Na hun verwerping van het evangelie
gingen de Joden ijverig voort met het handhaven van hun oude ceremonieën, en hielden zich
strikt aan hun nationale afzondering, terwijl zijzelven niet nalaten konden, toe te geven, dat
Gods tegenwoordigheid zich niet langer onder hen openbaarde. De profetie van Daniël wees
z— duidelik op de tijd van de komst van de Messias, en voorspelde Zijn dood z— bepaald,
dat ze het onderzoek van die voorzegging tegengingen, en de rabbijnen eindelik een vloek
uitspraken over allen, die zich aan een berekening van de tijd zouden wagen. Het volk van
Israël heeft negentien honderd jaren in verblindheid en onboetvaardigheid geleefd,
onverschillig voor het genadige aanbod van de zaligheid, en zonder acht te geven op de
zegeningen van het evangelie, als een ernstige en vrese- like waarschuwing tegen het gevaar
van licht te verwerpen, dat van Boven komt.
Waar de oorzaak ervan bestaat, zal zich dezelfde uitkomst tonen. Wie koelbloedig zijn
plichtsgevoel onderdrukt, omdat het niet met zijn neigingen overeenkomt, zal eindelik de
macht verliezen om tussen waarheid en dwaling te onderscheiden. Het verstand wordt
verduisterd, het geweten ongevoelig, het hart verhard, en de ziel wordt van God vervreemd.
Waar de boodschap van de Goddelike waarheid verworpen of geminacht wordt, daar wordt
de kerk in duisternis gehuld; geloof en liefde verkoelen; vervreemding en onenigheid
sluipen binnen. De leden van de kerk schenken hun belangstelling en kracht aan wereldse
zaken, en zondaren worden verhard in hun onboetvaardigheid.
De boodschap van de eerste engel van Openbaring 14, waarin het uur van Gods oordeel
aangekondigd wordt, en de mensen worden opgeroepen om Hem te vrezen en heerlikheid te
geven, was bedoeld om het volk, dat God belijdt, van de verderfelike invloed van de wereld
af te scheiden, en hen op te wekken tot een besef van hun ware toestand van
wereldsgezindheid en afvalligheid. In deze boodschap had God een waarschuwing aan de
kerk gezonden, welke, indien die aangenomen was, het kwaad verholpen zou hebben, dat
tussen God en de kerk scheiding maakte. Hadden ze de boodschap uit de hemel aangenomen,
hun harten voor de Heer verootmoedigd, en in oprechtheid getracht zich voor te bereiden
263