Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
de rechtvaardige Abel tot op onze tijd is dit de geest geweest, welke tegen dezulken getoond
wordt, die zonde durven veroordelen.
Door dezelfde verkeerde voorstelling van het karakter Gods, waarvan hij in de hemel
gebruik had gemaakt, en waardoor hij Hem laat beschouwen als gestreng en tirannies,
verleidde Satan de mens tot zonde, en na daarin geslaagd te zijn, verklaarde hij, dat Gods
onrechtvaardige beperkingen tot de val van de mens hadden geleid, gelijk die aanleiding
hadden gegeven tot zijn eigen opstand. Maar de Eeuwiglevende maakt Zelf Zijn karakter
bekend: “Here, Here, God, barmhartig en genadig, lankmoedig, en groot van weldadigheid
en waarheid, die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, die de ongerechtigheid, en
overtreding, en zonde vergeeft, die de schuldige geenszins onschuldig houdt.”
God bracht Zijn rechtvaardigheid aan het licht, en handhaafde de eer van Zijn troon door
de verbanning van Satan uit de hemel. Maar toen de mens gezondigd had door gehoor te
geven aan de verleidingen van deze afvallige geest, gaf God een bewijs van Zijn liefde door
Zijn eniggeboren Zoon over te geven om voor het gevallen mensegeslacht te sterven. In de
verzoening wordt Gods karakter geopenbaard. De krachtige bewijsgrond van het kruis toont
aan het ganse heelal, dat de loopbaan van zonde, die Lucifer zich verkoos, geenszins aan
Gods regering ten laste kon gelegd worden.
In de strijd tussen Christus en Satan, tijdens de aardse bediening van de Heiland, werd
het karakter van de grote bedrieger ontmaskerd. Niets kon Satan zo doeltreffend de
genegenheid van de engelen in de hemel en van het getrouw gebleven heelal hebben doen
verbeuren, als de wrede oorlog, die hij de Verlosser van de wereld aandeed. De stoute
godslasterlikheid van zijn eis, dat Christus hem zou aanbidden, de aanmatigende
overmoedigheid, waarmede hij Hem op de top van de berg en de tinne van de tempel
voerde,en de kwaadaardige bedoeling, welke hij verried, toen hij er bij Hem op aandrong,
zich van de duizelingwekkende hoogte af te werpen, de altijd wakende boosheid, die Hem
van plaats tot plaats dreef, en de harten van priesters en volk aanspoorde om Zijn liefde te
verwerpen, en eindelik te roepen: “Kruist Hem! Kruist Hem!”—dit alles wekte de verbazing
en verontwaardiging van het heelal op.
Het was Satan, die de wereld tot de verwerping van Christus aandreef. De vorst des
kwaads gebruikte al zijn macht en geslepenheid om Jezus uit de weg te ruimen; want hij zag,
dat de barmhartigheid en de liefde van de Heiland, Zijn erbarming en medelijdende
tederheid het karakter Gods aan de wereld openlegden. Satan bestreed alles, wat de Zoon
van God voorgaf te zijn, en gebruikte mensen als zijn werktuigen om het leven van de
Zaligmaker tot een leven van lijden en kommer te maken. De bedriegerij en leugen,
waardoor hij getracht had Jezus’ werk te verhinderen, de haat, door de kinderen der
ongehoorzaamheid aan de dag gelegd, zijn wrede beschuldigingen tegen Hem, wiens
bestaan een leven van voorbeeldeloze goedheid was, dat alles had zijn oorsprong in
diepgewortelde wraak. Het opgekropte vuur van nijd en kwaadaardigheid, haat en wraak,
351