Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
erkennen, en zich tevreden te stellen met de plaats, die hem in Gods grote plan was<br />
toegekend. Maar trots weerhield hem van zich te onder- werpen. Hij verdedigde standvastig<br />
zijn eigen handelwijze, beweerde dat berouw in zijn geval niet nodig was, en openbaarde<br />
zijn ware karakter in de grote strijd tegen zijn Maker.<br />
Al de krachten van zijn grote geest werden nu aan het werk van verleiding gewijd, om<br />
zich het medegevoel van de engelen te verzekeren, die onder zijn bevel gestaan hadden.<br />
Zelfs het feit, dat Christus hen had gewaarschuwd en hun raad had gegeven, werd verdraaid<br />
om zijn bedriegelike plannen te bevorderen. Aan hen, die door liefde vol vertrouwen het<br />
nauwst aan hem verbonden waren, liet Satan het voorkomen,dat hij verkeerd beoordeeld<br />
werd; dat de plaats, die hij bekleedde, niet werd geteld, en dat zijn vrijheid besnoeid zou<br />
worden. <strong>Van</strong> een verkeerde voorstelling van de woorden van Christus ging hij over <strong>tot</strong><br />
verdraaiing en bepaalde leugen, de Zoon van God van een aanslag beschuldigende om hem<br />
te vernederen in de ogen van de hemelbewoners. Hij trachtte eveneens om een valse reden<br />
van strijd aan te geven tussen hemzelf en de engelen, die trouw bleven. Al degenen, welke<br />
hij niet verleiden en geheel en al op zijn hand krijgen kon, beschuldigde hij van<br />
onverschillig te zijn voor de belangen van de hemelingen. Hij legde hun, die God bleven<br />
aanhangen, het werk, waarmede hij zelf bezig was, ten laste. En om zijn beschuldiging van<br />
Gods onrechtvaardigheid jegens hem goed te maken, nam hij de toevlucht <strong>tot</strong> een valse<br />
voorstelling van de woorden en handelingen van de Schepper. Zijn doel was, de engelen in<br />
verwarring te brengen door arglistige argumenten aangaande Gods bedoelingen. Alles wat<br />
duidelik was, maakte hij geheimzinnig, en door listige verdraaiing ervan liet hij de<br />
duidelikste verklaringen van Jehova in twijfel trekken. Zijn hoge stand, zo nauw verbonden<br />
met het Godsbestuur, leende grotere kracht aan zijn voorstellingen, en velen werden er toe<br />
gebracht om zich met Hem te verbinden in opstand tegen het gezag des Hemels.<br />
God in Zijn wijsheid stond Satan toe, zijn werk voort te zetten, <strong>tot</strong>dat de geest van<br />
ontevredenheid <strong>tot</strong> bepaalde op- stand rijpte. Het was nodig, dat zijn plannen zich volkomen<br />
ontwikkelden, opdat de ware aard en strekking ervan door allen zouden worden gezien.<br />
Lucifer was, als de gezalfde cherub, hoog verheven geweest; hij was bemind onder de<br />
hemelingen, en zijn invloed over hen was groot. Gods heerschappij omvatte niet alleen de<br />
hemelbewoners, maar die van al de werelden, welke Hij geschapen had; en Satan dacht, dat<br />
indien hij de engelen in de hemel kon doen deelnemen aan zijn rebellie, hij dan ook de<br />
andere werelden op zijn hand zou krijgen. Hij had zijn zijde van de twistvraag listig<br />
voorgesteld, leugen en bedrog gebruikende om zijn doel te bereiken. Zijn macht om te<br />
verleiden was zeer groot, en door zich te vermommen in een mantel van leugen, had hij een<br />
bepaald voordeel behaald. Zelfs de trouwe engelen konden zijn karakter niet geheel en al<br />
onderscheiden, of inzien, waar zijn werk heen leidde.<br />
Satan was z— hoog geëerd, en al zijn handelingen waren in zodanige geheimzinnigheid<br />
gehuld geweest, dat het moeilik was, de ware aard van zijn werk aan de engelen te<br />
ontdekken. V——r de volkomen ontwikkeling ervan zou de zonde niet zo slecht schijnen<br />
348
Change language