Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
geheel met vreugde en lof heeft vervuld,— namelik, dat de Verlosser van de mensen op het
punt staat van op aarde te verschijnen.
Er is geen bewijs, dat Christus verwacht wordt; geen voorbereiding op de komst van de
Vorst des levens. In verbazing staat de hemelse boodschapper op het punt van naar de hemel
terug te keren met de schandelike tijding, wanneer hij een groep herders ontdekt, die de
nachtwacht houden bij hun kudden, en, opblikkend naar de met sterren bezaaide hemel, de
profetie van een Messias, die naar de aarde komen zou, overdenken, verlangende naar de
komst van de Verlosser van de wereld. Hier is een gezelschap, dat gereed is om de hemelse
boodschap te ontvangen. En plotseling verschijnt de engel des Heren, en verkondigt de
tijding van grote blijdschap.
Hemelse heerlikheid omschijnt de gehele vlakte, een ontelbare menigte engelen vertoont
zich, en als ware de vreugde te groot voor één boodschapper om de tijding uit de hemel te
brengen, breken er een menigte stemmen uit in het lied, dat alle geslachten van de
gezaligden eenmaal zingen zullen: “Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde,
in de mensen een welbehagen.” O, welk een les ligt er in deze wondervolle geschiedenis van
Bethlehem! Hoe bestraft hij ons ongeloof, onze trots, en onze zelfgenoegzaamheid. Hoe
waarschuwt hij ons om voorzichtig te zijn, opdat we niet door onze misdadige
onverschilligheid eveneens verzuimen, de tekenen van de tijden te onderscheiden, en
daardoor de dag van onze bezoeking niet zouden weten. Het was niet alleen op de heuvelen
van Judea, niet alleen onder de nederige herders, dat de engelen dezulken vonden, die
wachtten op de komst van de Messias. Er waren er ook in het heidenland, die naar Hem
uitzagen: geleerde mannen waren het, rijk en hooggeboren, de wijsgeren van het Oosten.
Natuurvorsers zijnde, hadden die wijze mannen God in Zijn handewerk gezien. Uit de
Hebreeuwse Schriften hadden ze geleerd van de Ster, die uit Jakob zou opgaan; en met innig
verlangen verwachtten ze de komst van Hem, Die niet alleen de “Vertroosting Israëls,” maar
“een licht tot verlichting van de Heidenen” en “tot zaligheid tot aan het uiterste van de aarde”
zijn zou. Ze zochten naar licht, en licht van de troon van God bescheen het pad v——r hun
voeten. Terwijl de priesters en rabbijnen van Jeruzalem, de aangewezen bewaarders en
verklaarders van de waarheid, in duisternis gehuld waren, leidde de uit de Hemel gezonden
ster deze heidense vreemdelingen naar de geboorteplaats van de nieuwgeboren Koning. Het
is “door degenen, die Hem verwachten,” dat Christus “ten anderen male zonder zonde
gezien zal worden tot zaligheid.”
Gelijk de tijding van de geboorte van de Heiland, werd ook de boodschap van de
wederkomst niet aan de godsdienstleiders van het volk gegeven. Ze waren niet met God in
verbintenis gebleven, en hadden het licht uit de hemel ge- weigerd aan te nemen; ze
behoorden dus niet tot het getal, dat door de apostel Paulus beschreven wordt: “Maar Gij,
broeders! gij zijt niet in duisternis, dat u die dag als een dief zou bevangen. Gij zijt allen
kinderen des lichts, en kinderen des daags; wij zijn niet des nachts, noch der duisternis.” De
217