Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
mensegeslacht te zijn. Doch Adam bevond, dat dit geenszins de betekenis van de Goddelike
uitdrukking was. God had verklaard, dat de mens, als straf voor zijn zonde, terugkeren zou
tot de aarde, waaruit hij genomen was: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren.” Satans
woorden, “Uw ogen zullen geopend wor- den,” werden bewezen alleen in die zin waar te
zijn, dat, nadat Adam en Eva God ongehoorzaam waren geworden, hun ogen geopend
werden voor hun dwaasheid; dat ze het kwaad kenden, en de bittere vrucht van overtreding
proefden.
In het midden van Eden groeide de boom des levens, de vruchten waarvan de kracht
hadden, het leven te verlengen. Was Adam aan God gehoorzaam gebleven, zo zou hij
voortdurend vrije toegang tot deze boom hebben gehad, en eeuwig geleefd hebben. Maar
toen hij zondigde, werd hem het gebruik van de vrucht van de levensboom ontzegd, en werd
hij aan de dood onderworpen. Het Goddelik woord: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge
wederkeren,” wijst heen op een algeheel ophouden van het leven.
De onsterfelikheid, welke de mens beloofd was, op voorwaarde van gehoorzaamheid,
heeft hij door overtreding verbeurd. Adam kon niet op zijn nakomelingen overdragen, wat
hijzelf niet bezat; en er zou geen hoop geweest zijn voor het gevallen mensegeslacht, had
God niet door het offer van Zijn Zoon de onsterfelikheid binnen hun bereik gebracht.
Terwijl “de dood tot alle mensen doorgegaan is, in welke allen gezondigd hebben,” heeft
Christus “het leven en de onverderfelikheid aan het licht gebracht door het evangelie.” En
alleen door Christus is de onsterfelikheid te verkrijgen. Jezus heeft gezegd: “Die in de Zoon
gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die de Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven
niet zien.” Iedere mens kan deze onberekenbare zegen deelachtig worden, indien hij aan de
voorwaarden wil voldoen. Allen “die met volharding in goeddoen, heerlikheid, en eer, en
onverderfelikheid zoeken,” zullen “het eeuwige leven” ontvangen.
De enige, die Adam het leven beloofde door ongehoorzaamheid, was de grote verleider.
En de verklaring van de slang aan Eva in het paradijs,—“Gijlieden zult de dood niet
sterven”,— was de eerste preek, die ooit over de onsterfelikheid van de ziel gehouden is.
Toch eerklinkt die verklaring, welke uitsluitend op het gezag van Satan berust, van de
preekstoelen van de Christenen, en wordt door de meerderheid van de mensen even gretig
aangenomen, als onze eerste ouders die ontvingen. De woorden Gods: “De ziel, die zondigt,
die zal sterven,“ worden verklaard als te betekenen: De ziel, die zondigt, die zal niet sterven,
maar eeuwig leven. Wij kunnen niet dan verwonderd staan over de vreemdsoortige
verblinding, welke de mensen de woorden van Satan zo licht doet geloven, en hen zo
ongelovig maakt ten opzichte van de woorden Gods. Had de mens na zijn val vrije toegang
gehad tot de boom des levens, hij zou eeuwig hebben geleefd, en met hem zou de zonde tot
in eeuwigheid bestaan hebben. Doch cherubim on een vlammig lemmer van een zwaard
bewaarden “de weg van de boom des levens,“2 en geen enkele van het geslacht van Adam
heeft die slagboom mogen overschrijden en eten van de levengevende vrucht.
Dientengevolge bestaat er geen onsterfelike zondaar.
374