Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
talenten werden gebruikt om diegenen te bekladden, wier enige zonde was, dat ze met
vreugde uitzagen naar de wederkomst van hun Heer, heilig trachtten te leven, en anderen
vermaanden om zich voor te bereiden op Zijn verschijning.
Ernstig waren de pogingen, die aangewend werden om de harten van het volk van het
punt van de wederkomst af te trekken. Het bestuderen van de profetieën betreffende de
wederkomst van Christus en het einde van de wereld werd voorgesteld als een zonde, iets
waarover de mensen zich behoorden te schamen. Aldus ondermijnden de populaire
geesteliken het geloof in Gods woord. Hun leer bracht de mensen tot ongeloof, en velen
voelden zich vrij om in hun eigen goddeloze wellust te wandelen. En dit kwaad werd dan
door hen, die het gesticht hadden, aan de Adventisten ten laste gelegd.
Terwijl hij volle zalen van verstandige en aandachtige hoorders trok, werd Millers naam
zelden door de godsdienstige pers genoemd, dan bij wijze van spot of hoon. De
onverschilligen en goddelozen, aangemoedigd door de houding van de predikanten, namen
de toevlucht tot ergerlike scheldnamen, en tot lage en lasterlike scherts, en trachtten op die
wijze hem en zijn werk in verachting te brengen. De grijsaard, die een tehuis vol gemakken
vaarwel gezegd had om op eigen kosten van stad tot stad, van dorp tot dorp te reizen, zonder
ophouden zwoegende om de ernstige waarschuwing aan de wereld te brengen, dat het
oordeel nabij was, werd spottend beschuldigd van een dweper, een leugenaar, een
bedriegelike schurk te zijn.
De spot, leugen en beschuldigingen, die men hem naar het hoofd slingerde, lokten
verontwaardiging en tegenwerpingen uit, zelfs van de wereldlike pers. “Een onderwerp van
zulk een overweldigende majesteit en zulke vreselike gevolgen” met lichtvaardigheid of
spot te behandelen, werd door wereld- lingen verklaard, “niet alleen spelen te zijn met de
gevoelens van de voorstanders ervan,” maar te “spotten met de oordeelsdag, Godzelf te
honen, en de verschrikkingen van het gericht klein te achten.”
De aanhitser tot alle kwaad trachtte niet alleen, de invloed van de Adventboodschap
tegen te werken, maar ook de bood-schapper zelf te verdoen. Miller paste de waarheid van
de Schrift op praktiese wijze toe op de harten van zijn hoorders, berispte hen over hun
zonden, en verontrustte hen in hun zelfgenoegzaamheid; en zijn eenvoudige en snijdende
woorden wekten hun vijandschap op. De tegenstand, die leden van de kerken tegen zijn
boodschap aan de dag legden, gaf aan de lagere klassen moed om met meer driestheid te
handelen: en vijanden beraamden een plan, om hem van het leven te beroven bij het verlaten
van een zekere plaats van samenkomst. Maar er waren heilige engelen in het gedrang, en
een van hen, in de vorm van een jonge man, nam deze dienstknecht des Heren bij de arm, en
voerde hem in veiligheid buiten het bereik van het verwoede gepeupel. Zijn werk was nog
niet voltooid, en Satan en zijn bondgenoten werden in hun aanslag teleurgesteld.
Niettegenstaande alle tegenstand groeide de belangstelling in de Adventbeweging aan.
Van twintigtallen en honderden waren de gemeenten opgegaan tot even zoveel duizenden.
233