Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Hij hoopt hun geloof zo te kunnen schokken, dat ze aan zijn verzoekingen zullen toegeven,
en hun getrouwheid aan God laten varen.
Ofschoon Gods volk omringd zal zijn door vijanden, die er op uit zijn, hen te vernietigen,
toch is de angst, die ze uitstaan, geen vrees voor vervolging terwille van de waarheid; ze
vrezen, dat ze geen berouw hebben gehad over elke zonde, en dat ze door het ene of andere
gebrek in zichzelven de vervulling onmogelik zullen maken van de belofte van de Heiland:
“Ik zal u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal.” Indien
ze de verzekering van vergiffenis konden hebben, ze zouden niet terugdeinzen voor
marteling of dood; maar zouden ze onwaardig bewezen worden, en hun leven verliezen ten
gevolge van tekortkomingen in hun eigen karakter, zo zou Gods heilige naam worden
gelasterd.
Aan alle kanten horen ze de samenzweringen tot verraad, en aanschouwen werkelike
opstand; en in hun binnenste wordt een innige begeerte en ernstig zielsverlangen opgewekt,
dat deze grote afval ten einde komen, en de goddeloos- heid van de goddelozen ophouden,
zal. Doch terwijl ze met God pleiten om de opstand tegen te gaan, is het met een klaar
bewustzijn van zelfverwijt, dat zijzelven niet meer kracht hebben, om de machtige vloed
van het kwaad weerstand te bieden en terug te dringen. Ze gevoelen dat, hadden ze altijd al
hun vermogen in de dienst van Christus besteed, en waren ze van kracht tot kracht
voortgegaan, Satans strijdmachten minder tegen hen zouden vermogen.
Ze kastijden hun zielen voor God, Hem herinnerende aan hun berouw over de vele
zonden van het verleden, en pleitende op de belofte van de Heiland: “Laat hem Mijn sterkte
aangrijpen, dat hij vrede met Mij make, en hij zal vrede met Mij maken.” Hun geloof faalt
niet, omdat hun gebeden niet onmiddellik worden beantwoord. Al hebben ze de grootste
angst, vrees en ellende uit te staan, toch houden hun gebeden niet op. Ze grijpen de kracht
Gods aan, gelijk Jakob de Engel aangreep, en de taal van hun zielen is: “Ik zal u niet laten
gaan, tenzij dat ge me zegent.”
Had Jakob niet van tevoren berouw gehad over de zonde van het geboorterecht door
bedrog te hebben bekomen, God zou zijn gebed niet verhoord, noch in genade zijn leven
gespaard hebben. Aldus ook in de tijd van benauwdheid, als Gods volk onbeleden zonden
had, die v——r hen zouden opkomen, terwijl zij door vrees en angst worden gefolterd, ze
zouden overweldigd worden; wanhoop zou hun geloof te niet doen, en ze zouden geen
vrijmoedigheid hebben om bij God om verlossing te pleiten. Doch terwijl ze onder diepe
indruk van hun onwaardigheid verkeren, hebben ze geen verborgen kwaad te openbaren.
Hun zonden zijn tevoren in het oordeel gekomen en uitgewist; en ze kunnen ze zich niet
herinneren.
Satan brengt er velen toe, te geloven, dat God hun ontrouw in de kleinere zaken van het
leven over het hoofd zal zien; doch de Heer toont in Zijn behandeling van Jakob, dat Hij het
kwaad op generlei wijze billiken of verdragen zal. Allen, die hun zonden trachten te
437