Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
van zijn strijd tegen Christus en Zijn kerk. Menigten van mensen worden op dat punt
bedrogen. Ze weten niet, dat hun vijand een machtige aanvoerder is, die de gemoederen van
boze engelen beheerst, en dat hij met wel-gerijpte plannen en behendige bewegingen tegen
Christus kampt om de redding van zielen te verhinderen. Onder (2 Tim. 3:12). belijdende
Christenen, en zelfs onder de predikers van het evangelie, hoort men Satan nauweliks
noemen, behalve misschien, wanneer er toevallig van de kansel op hem gedoeld wordt. Ze
merken de bewijzen van zijn voortdurende werkzaamheid en het welslagen daarvan niet op;
ze veronachtzamen de vele waarschuwingen tegen zijn geslepenheid; ze schijnen zelfs zijn
bestaan te ontkennen.
Terwijl de mensen in onwetendheid verkeren aangaande zijn kunstgrepen, is deze
waakzame vijand hun ieder ogenblik op de hielen. Hij doet zijn tegenwoordigheid gevoelen
in iedere afdeling van het familieleven, in iedere straat van onze steden, in de kerken, in de
volksvergaderingen, in de gerechtshoven; en hij verwart, bedriegt, en verleidt, brengt alom
de zielen en lichamen van mannen, vrouwen en kin-deren in het verderf, ontbindt
huisgezinnen, en zaait haat, nijd, strijd, muiterij en moord. En de Christelike wereld schijnt
deze dingen te beschouwen, alsof God het aldus besteld had, en ze moesten bestaan.
Satan tracht voortdurend de overhand over Gods volk te verkrijgen door de grenspalen,
welke hen van de wereld scheiden, af te breken. Het oude Israël werd tot zonde verlokt, toen
ze zich aan verboden omgang met de heidenen waagden. Op gelijke wijze wordt het
hedendaagse Israël op de verkeerde weg geleid. “In dewelke de God van deze eeuw de
zinnen verblind heeft, namelik van de ongelovigen, opdat hen niet bestrale de verlichting
van het evangelie van de heerlikheid van Christus, die het beeld Gods is.” Al degenen, die
geen bepaalde volgelingen van Christus zijn, zijn dienstknechten van de Satan. In het hart,
dat niet wedergeboren is, woont de liefde tot de zonde, en een neiging om die te koesteren
en te verontschuldigen. In het ver-nieuwde hart leeft er haat en besliste tegenstand tegen de
zonde. Wanneer Christenen het gezelschap van goddelozen en ongelovigen verkiezen,
stellen ze zich aan verleiding bloot. Satan verbergt zich voor hun blik, en trekt hun
steelsgewijze zijn bedriegelike sluier voor de ogen. Ze kunnen niet inzien, dat zulk
gezelschap hun noodzakelik kwaad moet doen; en naarmate ze van lieverlede in karakter,
woorden en handelingen de wereld meer gelijk worden, geraken ze meer en meer verblind 2
Kor. 4:4.
Gelijkvormigheid aan wereldse gebruiken bekeert de kerk tot de wereld, en nooit de
wereld tot Christus. Vertrouwd-heid met de zonde doet die onvermijdelik minder afstotelik
schijnen. Hij, die omgang met de dienstknechten van Satan verkiest, zal spoedig zijn vrees
voor hun meester verliezen. Wanneer wij op het pad der deugd in verzoeking worden
gebracht, gelijk Daniël aan het hof van de koning, kunnen we er ons van verzekerd houden,
dat God ons zal beschermen; maar indien we onszelven in verleiding plaatsen, zullen we
vroeger of later vallen.
356