Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Hoofdstuk 19 — Licht in de Duisternis<br />
Gods werk op aarde vertoont door alle eeuwen heen een treffende gelijkvormigheid in<br />
iedere grote hervorming of godsdienstige beweging. De grondregels, waarnaar God met de<br />
mensen handelt, zijn altijd dezelfde. De belangrijke bewegingen van de tegenwoordige tijd<br />
zijn een weerga van die van vroegere eeuwen en de ondervinding van de kerk in vervlogen<br />
tijden bevat lessen van grote waarde voor onze eigen tijd.<br />
Er is geen waarheid, die de Bijbel duideliker leert, dan dat God door Zijn heilige Geest<br />
Zijn dienstknechten op aarde biezondere leiding schenkt in de grote bewegingen, waardoor<br />
het verlossingswerk voortgezet wordt. De mensen zijn werktuigen in Gods hand, die door<br />
Hem gebruikt worden om Zijn doeleinden van genade en barmhartigheid te bereiken.<br />
Iedereen heeft een deel, waarvoor hij te zorgen heeft; aan iedereen wordt een zekere mate<br />
van licht geschonken, passend voor de vereisten van zijn tijd, en voldoende om hem in staat<br />
te stellen, het werk te verrichten, dat God hem te doen gegeven heeft. Maar geen mens,<br />
hoezeer ook door de Hemel begunstigd, heeft het grote verlossingsplan ooit volkomen<br />
begrepen, of zelfs meer dan ten dele beseft, wat de Goddelike bedoeling is met het werk<br />
voor zijn eigen tijd. De mensen begrijpen niet ten volle wat God wenst te weeg te brengen<br />
door het werk, dat Hij hun te doen gegeven heeft; ze beseffen niet volkomen het gewicht<br />
van de boodschap, die ze in Zijn naam overbrengen.<br />
“Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij <strong>tot</strong> de volmaaktheid toe de Almachtige<br />
vinden?” “Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen,<br />
spreekt de Heer. Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen<br />
hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan ulieder gedachten.” “Ik ben God, en er is geen<br />
God meer, en er is niet gelijk Ik; Die van den beginne aan verkondig het einde, en vanouds<br />
af die dingen, die nog niet geschied zijn.”<br />
Zelfs de profeten, begaafd met een biezondere verlichting van de Geest, begrepen niet<br />
volkomen de betekenis van de openbaringen, die hun toevertrouwd werden. De betekenis<br />
ervan zou van eeuw <strong>tot</strong> eeuw geopenbaard worden, naarmate het volk Gods de lering, die<br />
erin vervat was, zou behoeven. Petrus, over de zaligheid schrijvende, die door het evangelie<br />
aan het licht gebracht wordt, zegt : <strong>Van</strong> welke zaligheid “de profeten ondervraagd en<br />
onderzocht hebben, die geprofeteerd hebben van de genade, aan u geschied; onderzoekende,<br />
op welke, of hoedanige tijd de Geest van Christus, die in hen was, beduidde en tevoren<br />
getuigde het lijden, dat op Christus komen zou, en de heerlikheid daarna volgende. Aan<br />
dewelken geopenbaard is, dat ze niet zichzelven, maar ons bedienden deze dingen.”<br />
Maar hoewel het niet aan de profeten gegeven was, de dingen, die hun geopenbaard<br />
werden, volkomen te verstaan, trachtten ze ernstig al het licht te verkrijgen, dat het Gode<br />
behaagd had te laten schijnen. Ze “ondervraagden en onderzochten,” “onderzoekende, op<br />
welke of hoedanige tijd de Geest van Christus, die in hen was, beduidde en tevoren<br />
238
Change language