21.04.2023 Views

Van Monarchie tot Anarchie

En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…

En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />

Petrus zijn naam gaf, omdat hij Hem getrouw beleed. In ieder volk wordt iedereen, die met<br />

zijn ganse hart in de Heer Jezus gelooft, door God aangenomen. Hier inderdaad is de kerk,<br />

buiten welke niemand kan zalig worden.” Als uitslag van de konferentie nam één van de<br />

afgezanten van de bisschop het hervormde geloof aan.<br />

De raad weigerde, stappen tegen Zwingli te nemen, en Rome bereidde zich <strong>tot</strong> een<br />

nieuwe aanval voor. Toen de hervormer bericht ontving van de lagen van zijn vijanden, riep<br />

hij uit: “Laat hen komen; ik vrees hen evenmin, als de vooruitstekende rots de golven, die<br />

tegen zijn voet aandruisen.” De pogingen van de geestelikheid bevorderden alleen de zaak,<br />

die ze zochten omver te werpen. De waarheid werd immer verder verbreid. In Duitschland<br />

grepen de aanhangers ervan, die ontmoedigd waren door het verdwijnen van Luther, weder<br />

opnieuw moed, ziende welk een voortgang het evangelie in Zwitserland maakte. Naarmate<br />

de Hervorming zich te Zürich vestigde, openbaarden zich de vruchten ervan meer ten volle<br />

in de onderdrukking van misdaad en bevordering van orde en goede verstandhouding.<br />

“Vrede woont in onze stad,” schreef Zwingli; “geen twist, geen schijnheiligheid, geen nijd,<br />

geen onenigheid. <strong>Van</strong>waar kan zulk een eenheid komen dan van de Heer, en door onze leer,<br />

die ons met de vruchten van vrede en vroomheid vervult?”<br />

De overwinningen, welke de Hervorming behaalde, zetten de Roomsgezinden <strong>tot</strong> nog<br />

krachtiger pogingen aan om hem omver te werpen. Ziende, hoe weinig er in Duitschland<br />

door vervolging was teweeggebracht <strong>tot</strong> onderdrukking van het werk van Luther, besloten<br />

ze de hervorming met zijn eigen wapenen te bestrijden. Ze zouden een openbaar dispuut met<br />

Zwingli houden, en daar zijzelven de zaak regelden, wilden ze zich van de overwinning<br />

vergewissen door zelven niet alleen de plaats voor de woordestrijd, maar ook de rechters te<br />

kiezen, die tussen de disputanten zouden moeten beslissen. En wanneer ze Zwingli maar<br />

eenmaal in hun macht hadden, zouden ze ervoor zorgen, dat hij hun niet ontsnapte. Als de<br />

leider <strong>tot</strong> zwijgen was gebracht, zou de beweging al spoedig onderdrukt worden. Dit<br />

voornemen echter werd zorgvuldig verborgen gehouden.<br />

De disputatie zou te Baden gehouden worden; doch Zwingli verscheen er niet. De raad<br />

van Zürich, de plannen van de pauseliken vermoedende, en gewaarschuwd door de<br />

brandende houtstapels, die in de pausgezinde provincieën voor de belijders van het<br />

evangelie aangestoken werden, verbood zijn leraar zich aan dit gevaar bloot te stellen. Te<br />

Zürich was hij gereed, al de partijgangers, die Rome wenste te zenden, te ontmoeten; maar.<br />

naar Baden te gaan, waar pas tevoren het bloed van de martelaren voor de waarheid<br />

gevloeid had, zou zich blootstellen zijn aan een gewisse dood. Oecolampadius en Haller<br />

werden gekozen om de hervormers te vertegenwoordigen, terwijl de beroemde Doktor Eek,<br />

door een schaar van geleerde doktoren en prelaten ondersteund, de kampvechter van Rome<br />

was.<br />

Ofschoon Zwingli niet bij de konferentie was, werd zijn invloed er gevoeld. De<br />

sekretarissen waren allen door de pausgezinden gekozen, en aan de anderen werd op straffe<br />

123

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!