Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
het op en v——r het verzoendeksel sprengen. Het bloed moest ook op het reukaltaar, dat
v——r het voorhangsel stond, gesprengd worden.
“En Aaron zal beide zijn handen op het hoofd van de levende bok leggen, en zal daarop
al de ongerechtigheden van de kinderen Israëls en al hun overtredingen, naar al hun zonden,
belijden, en hij zal die op het hoofd van de bok leggen, en zal hem door de hand van een
man, die voorhanden is, naar de woestijn uitlaten; alzo zal die bok op zich al hun
ongerechtigheden in een afgezonderd land wegdragen.” De zondebok kwam niet meer in
het kamp van Israël; en de man, die hem weggeleid had, moest zichzelf en zijn klederen met
water wassen, alvorens hij naar het kamp terug mocht keren.
De gehele ceremonie was bestemd om de Israëlieten onder de indruk te brengen van de
heiligheid van God en Zijn afkeer van de zonde, en hun verder aan te tonen, dat ze niet met
zonde in aanraking konden komen zonder verontreinigd te worden. Van iedereen werd
geëist, dat hij zijn ziel zou kwellen, terwijl dit verzoeningswerk plaats vond. Alle werk
moest op zijde gezet worden, en de gehele ver-gadering van Israël moest de dag
doorbrengen in plechtige verootmoediging voor God met gebed, vasten, en ernstig
onderzoek des harten. Er worden door de zinnebeeldige eredienst belangrijke waarheden
aangaande de verzoening geleerd. Er werd een plaatsvervanger aangenomen in de plaats van
de zondaar; maar de zonde werd niet door het bloed van het slachtoffer uitgedelgd. Een
middel werd op deze wijze verschaft, waardoor die op het heiligdom overgedragen werd.
Door het offeren van bloed erkende de zondaar het gezag van de wet, deed belijdenis van de
schuld van zijn overtreding, en drukte zijn begeerte uit om vergiffenis te ontvangen door het
geloof in een Verlosser, die te komen stond; maar hij werd nog niet volkomen vrijgesteld
van de veroordeling van de wet.
Op de grote verzoendag ging de hogepriester, na een offerande van de vergadering
ontvangen te hebben, in het heilige der heiligen met het bloed van dat offer, en sprenkelde
het op het verzoendeksel, onmiddellik over de wet, ten einde de eisen ervan te bevredigen.
Daarna nam hij in zijn hoedanigheid van middelaar de zonden op zichzelf, en droeg ze uit
het heiligdom. Zijn handen op het hoofd van de zondebok leggende, beleed hij al die zonden
over hem, en droeg ze aldus van zichzelf op de bok over. Daarna droeg de bok ze weg, en
werden ze beschouwd, als voor altijd van het volk weggenomen te zijn. Zodanig was de
dienst, die gedaan werd als “een voorbeeld en schaduw van de hemelse dingen. ” En
hetgeen zinnebeeldig geschiedde in de bediening van het aardse heiligdom, gebeurt in
werkelikheid in de bediening van het hemelse. Na Zijn hemelvaart begon onze Heiland Zijn
werk als onze hogepriester. Paulus zegt: “Christus is niet ingegaan in het heiligdom, dat met
handen gemaakt is, hetwelk is een tegenbeeld van het ware; maar in de hemel zelf, om nu te
verschijnen v——r het aangezicht van God voor ons. “
De bediening van de priester het gehele jaar door in het eerste gedeelte van het
heiligdom, “binnen het voorhangsel,” dat de deur vormde, en het heilige van het voorhof
294