Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
al de volgende eeuwen heen gehoord zou worden. Huss was niet meer; maar de waarheden,
waar hij zijn leven voor gegeven had, konden nooit uitgeroeid worden. Zijn voorbeeld van
geloof en standvastigheid zou scharen van volgelingen bemoedigen om pal te staan voor de
waarheid, al wachtten hun marteling en dood. Zijn terechtstelling had aan de gehele wereld
de schandelike wreedheid van Rome ten toon gesteld. De vijanden van de waarheid hadden
onbewust de zaak bevoordeeld, die ze tevergeefs trachtten te niet te doen.
Er moest nog een tweede brandstapel te Constance opgericht worden. Het bloed van een
andere getuige zou nog ter wille van de waarheid vloeien. Jérome had bij het afscheid
nemen van Huss, toen deze naar het koncilie vertrok, hem aangemaand om moedig en
standvastig te zijn, zeggende, dat indien hij in gevaar zou geraken, hijzelf zich zou haasten
om hem te hulp te komen. Zodra hij van de inhechtenisneming van de hervormer hoorde,
maakte de getrouwe leerling zich gereed om zijn belofte na te komen. Zonder vrijgeleide en
met slechts één reisgenoot begaf hij zich naar Constance op weg. Daar aankomende
bemerkte hij, dat hij zich slechts aan gevaar had blootgesteld, zonder dat het hem mogelik
was, iets tot bevrijding van Huss te doen. Hij vluchtte uit de stad, maar werd op de terugreis
gevangen, met ketenen beladen, en onder bewaring van een troep soldaten teruggebracht.
Bij zijn eerste verschijning voor het koncilie werden zijn pogingen om te antwoorden op de
beschuldigingen, welke tegen hem ingebracht werden, ontmoet met de kreten: “Naar de
brandstapel!” Hij werd in een kerker geworpen, in een houding geketend, die hem zeer veel
pijn veroorzaakte, en op brood en water gevoed. Na enige maanden kreeg Jérome ten
gevolge van de wreedheden van zijn opsluiting een ziekte, die zijn leven bedreigde; en zijn
vijanden, vrezende, dat hij aan hun handen zou ontkomen, behandelden hem met minder
hardheid, ofschoon hij een jaar lang in de gevangenis bleef.
De dood van Huss had niet het gevolg gehad, dat de Roomsen hadden gehoopt. De
schending van het vrijgeleide had een storm van verontwaardiging verwekt, en het koncilie
achtte het veiliger, in plaats van Jérome te verbranden, hem zo mogelik tot herroeping te
dwingen. Hij werd voor de vergadering gebracht, en men gaf hem de keus tussen herroepen,
of op de brandstapel te sterven. De dood zou bij het begin van zijn gevangenschap genade
geweest zijn, in vergelijk van het vreselike lijden, dat hij had ondergaan; maar nu door
ziekte, door de ontberingen van zijn gevangenschap, en de marteling van angst en spanning
verzwakt, van zijn vrienden gescheiden, en ontmoedigd door de dood van Huss, begaven
Jérome de krachten, en hij stemde erin toe, zich aan het kon- eilie te onderwerpen. Hij
beloofde zich vast te zullen houden aan het Katholieke geloof, en keurde de veroordeling
van de leerstellingen van Wycliffe en Huss door het koncilie goed, de “heilige waarheden”
die ze onderwezen hadden, echter uitgezonderd.
Door dit middel trachtte Jérome de stem van zijn geweten te stillen en aan zijn oordeel te
ontkomen, doch in de stilte van zijn gevangenis zag hij duidelik in, wat hij gedaan had. Hij
dacht aan de moed en de trouw van Huss, en in tegenstelling daarvan peinsde hij over zijn
eigen ontkenning van de waarheid. Hij dacht aan de Goddelike Meester, die hij beloofd had
72