Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Hoofdstuk 42 — Het Einde van de Strijd
Aan het einde van de duizend jaren keert Christus weder naar de aarde terug. Hij is
vergezeld van de scharen van de verlosten, en omstuwd door een lijfwacht van engelen.
Terwijl Hij in vreselike majesteit nederdaalt, roept Hij de goddeloze doden op, om hun
doem aan te horen. Ze komen te voorschijn als een machtige schare, talloos als het zand van
de zee. Welk een tegenstelling met degenen, die bij de eerste opstanding opgewekt zijn! De
rechtvaardigen waren met onsterfelike jeugd en schoonheid bekleed. De goddelozen dragen
de sporen van krankheid en dood.
Elk oog in die grote schare wendt zich, om de heerlikheid van de Zoon van God te
aanschouwen. Eenstemmig roept de goddeloze menigte uit: “Gezegend is Hij, die daar komt
in de naam des Heren!” Het is geen liefde tot Jezus, die deze uiting ingeeft. De kracht van
de waarheid perst de woorden van onwillige lippen. Gelijk de goddelozen in hun graven
gegaan zijn, zo komen ze eruit voort, met dezelfde vijandschap tegen Christus, en dezelfde
opstandige geest. Ze zullen geen nieuwe proeftijd hebben, waarin ze het verkeerde van hun
leven in het verledene kunnen verbeteren. Daardoor zou niets gewonnen worden. Een
levenstijd van overtreding heeft hun harten niet verzacht. Een tweede proeftijd, indien die
hun gegeven werd, zou doorgebracht worden gelijk de eerste, met het ontwijken van de
eisen, die God stelt, en het stoken van opstand tegen Hem.
Christus daalt neder op de Olijfberg, vanwaar Hij na Zijn opstanding ten hemel voer, en
waar de engelen de belofte van Zijn wederkomst uitspraken. De profeet zegt: “De Heer,
mijn God, zal komen en al de heiligen met U.” “En Zijn voeten zullen te dien dage staan op
de Olijfberg, die v——r Jeruzalem ligt tegen het Oosten; en de Olijfberg zal in tweeën
gespleten worden . . . zodat er een grote vallei zal zijn.” “En de Heer zal tot Koning over de
ganse aarde zijn; te dien dage zal de Heer één zijn, en Zijn naam één.” Terwijl het Nieuwe
Jeruzalem in schitterende pracht uit de hemel daalt, blijft het rusten op de plaats, die
gereinigd en toebereid is om het te ontvangen, en Christus gaat met Zijn volk en de engelen
de heilige stad binnen.
Nu bereidt Satan zich voor tot een laatste, machtige strijd om de opperheerschappij.
Terwijl hij van zijn macht beroofd was, en afgesneden van zijn werk van misleiding, was de
vorst van het kwaad ellendig en terneder gedrukt ; maar nu de goddeloze doden opgewekt
zijn, en hij de grote scharen aan zijn zijde ziet, wordt zijn hoop verlevendigd, en neemt hij
het besluit, de grote strijd niet op te geven. Hij zal al de legerscharen van de gedoemden
onder zijn banier oproepen, en door hen zijn plannen trachten uit te voeren. De goddelozen
zijn Satans gevangenen. Door Christus te verwerpen, hebben ze het bestuur van de
opstandige leider aangenomen. Ze zijn gereed, naar zijn voorstellen te luisteren, en zijn last
uit te voeren. Nog altijd, overeenkomstig zijn aloude sluwheid, komt hij er niet voor uit, dat
hij Satan is. Hij beweert de vorst te zijn, die de rechtvaardige eigenaar van de wereld is, en
wiens erfdeel hem op onwettige wijze afhandig is gemaakt. Hij stelt zich aan zijn misleide
468