Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
van de volkskansels weerklinkt, dat de wederkomst van Christus Zijn komen is tot ieder
mens bij de dood, is een toeleg om de harten van de mensen van Zijn persoonlike komst op
de wolken des hemels af te trekken. Jaren lang reeds heeft Satan gezegd: “Ziet, hij is in de
binnenkameren;” en vele zielen zijn verloren gegaan door dit bedrog aan te nemen.
Dan ook weer leert de wereldse wijsheid, dat bidden niet noodzakelik is. De mannen van
de wetenschap beweren, dat er geen wezenlik antwoord op het gebed zijn kan; dat dit een
wetsverkrachting, een wonder zou zijn, en dat er geen wonderen bestaan. Het heelal, zeggen
ze, wordt door vaste wetten beheerst, en God-zelf doet niets dat met die wetten in strijd is.
Aldus stellen ze God voor als door Zijn eigen wetten gebonden,— alsof de werking van
Goddelike wetten de Goddelike vrijheid zou kunnen buitensluiten. Zulke leer is in strijd met
wat de Schrift zegt. Werden er geen won-deren gedaan door Christus en Zijn apostelen?
Dezelfde medelijdende Heiland leeft heden ten dage nog, en is nog even gewillig om het
gebed des geloofs te verhoren, als toen Hij zichtbaar onder de mensen rondwandelde. Het
natuur- like werkt samen met het bovennatuurlike. Het is een deel van Gods plan, ons in
antwoord op het gelovig gebed datgene toe te staan, dat Hij ons niet zou schenken, indien
we er niet aldus om vroegen.
Ontelbaar zijn de dwaalleringen en grillige denkbeelden, welke in de kerken van de
Christenheid aangetroffen worden. Het is onmogelik om de kwade gevolgen te schatten van
het wegnemen van een van de bakens, die Gods woord gesteld heeft. Weinigen van hen, die
dat wagen, houden bij de eerste verworpen waarheid op. De meesten gaan verder, en stellen
het ene beginsel van de waarheid na het andere ter zijde, totdat ze wezenlike ongelovigen
worden. De dwalingen van de algemeen aangenomen godgeleerdheid hebben menig een ziel
tot twijfelzucht gedreven, die anders wellicht in de Schrift zou hebben geloofd. Het is zo
iemand onmogelik, leerstellingen aan te nemen,die zijn gevoelens over rechtvaardigheid,
barmhartigheid, en milddadigheid geweld aandoen; en daar deze als de leer van de Bijbel
voorgesteld worden, weigert hij hem als Gods woord aan te nemen.
Dit is juist het doel, dat Satan zoekt te bereiken. Hij verlangt niets zozeer als het
vertrouwen op God en Zijn woord te niet te doen. Satan staat aan het hoofd van het grote
leger van twijfelaars, en gebruikt al zijn macht, om zielen in zijn gelederen te lokken.
Twijfelen komt in de mode. Er is een grote klasse van mensen, die Gods woord met
wantrouwen aanziet, en dat om dezelfde reden als ze het de Schrijver ervan doen — omdat
het de zonde bestraft en veroordeelt. Zij, die onwillig zijn om te doen wat het vraagt,
trachten het gezag ervan omver te werpen. Ze lezen de Bijbel, of luisteren naar zijn leer,
zoals die van de gewijde kansel wordt gepredikt, eenvoudig om aanmerkingen te maken op
de Schrift of de preek. Niet weinigen worden ongelovigen, om zich wegens plichtverzuim te
rechtvaardigen en te verontschuldigen. Anderen nemen twijfelzuchtige beginselen aan uit
trots of traagheid. Te veel op hun gemak gesteld om zich te onderscheiden door iets te doen,
dat eer waardig is, en dat inspanning vraagt, of zelfverloochening eist, streven ze ernaar om
zich de naam te verwerven van biezondere wijsheid te bezitten door de Bijbel te kritiseren.
369