Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Sabbat, van Rome. Wel is waar is hij door grote en goede mannen verkondigd; maar die
hebben niet het licht op dit punt gehad, dat wij ontvangen hebben. Zij waren slechts
verantwoordelik voor het licht, dat in hun tijd scheen; wij staan verantwoordelik voor dat,
hetwelk onze dag verlicht. Indien we ons van het getuigenis van Gods woord afkeren, en
valse leerstellingen aannemen, omdat onze vaderen die geleerd hebben, vallen we onder het
oordeel, dat over Babylon uitgesproken is, en drinken van de wijn van zijn gruwelen.
Een grote klasse van degenen, wier gevoel opkomt tegen de leer van de eeuwige
pijniging, wordt tot de tegenoverge- 1 Openb. 14:8; 17:2. stelde dwaling gedreven. Ze zien
in, dat de Schrift God voorstelt als een wezen vol liefde en barmhartigheid, en kunnen niet
aannemen, dat Hij Zijn schepselen naar het vuur van een eeuwig brandende hel zal
verwijzen. Aan- nemende echter, dat de ziel van nature onsterfelik is, zien ze geen andere
uitweg dan te besluiten, dat het ganse mensdom ten laatste zalig zal worden. Velen
beschouwen de be-dreigingen van de Bijbel als eenvoudig bedoeld, om de mens door schrik
tot gehoorzaamheid te dringen, en niet om letterlik vervuld te worden. Aldus kan de zondaar
in zelfzuchtig genot leven, de eisen Gods in de wind slaan, en toch verwachten, ten laatste in
gunst aangenomen te worden. Zulk een leer, die alles in Gods barmhartigheid zoekt, en Zijn
rechtvaardigheid wegcijfert, is het vleselike hart aangenaam, en stijft de zondaren in hun
goddeloosheid.
Om aan te tonen, hoe degenen, die in zaligheid voor iedereen geloven, de Schrift
verdraaien om hun zielverder- vende leerstellingen staande te houden, behoeft men slechts
hun eigen woorden aan te halen. Bij de begrafenis van een ongodsdienstige jonge man, die
plotseling door een ongeluk aan zijn einde gekomen was, koos een Universalisties predikant
tot tekst de volgende woorden van de Schrift betreffende David: “Hij had zich getroost over
Ammon, dat hij dood was.”
“Dikwels vraagt men,” zei de spreker, “wat het lot zijn zal van degenen, die de wereld in
zonde verlaten, misschien in een staat van dronkenschap sterven, sterven als met de
scharlaken vlekken van hun misdaad nog aan hun gewaad klevend, of als deze jonge man
omkomen, en nooit enige belijdenis gedaan hebben van, of bevinding gehad hebben over
godsdienst. We stellen ons tevreden met was de Schrift zegt; dat antwoord moet het vreselik
probleem oplossen. Ammon was een groot zondaar, hij toonde geen berouw, 12 Sam. 13:30.
werd dronken gemaakt, en gedood terwijl hij beschonken was. David was een profeet des
Heren; hij moet geweten hebben of het goed of slecht zou staan met Ammon in detoekomende
wereld. Wat waren de uitingen van zijn hart? ‘De ziel van de koning David
verlangde zeer naar Absalom uit te trekken; want hij had zich getroost over Ammon, dat hij
dood was.’
“En wat moeten we uit deze woorden afleiden? Is het niet dit, dat eeuwige straf geen
deel uitmaakte van zijn godsdienstig geloof? Dat maken wij eruit op; en hier ontdekken we
een heerlik bewijs ten gunste van de aantrekke- liker, verlichter en weldadiger stelling van
377