Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Verzwakt door ziekte en opsluiting,— want de vochtige, bedorven lucht in zijn kerker
veroorzaakte een koorst, die hem bijna het leven kostte — werd Huss eindelik voor het
koncilie gebracht. Met ketenen beladen stond hij in de tegenwoordigheid van de keizer, die
zijn eer en trouw verpand had, om hem te beschermen. Gedurende zijn lange verhoor stond
hij pal voor de waarheid, en in de tegenwoordigheid van de vergaderde hoofden van Kerk en
Staat protesteerde hij ernstig en getrouw tegen de verdorvenheid van de priesterschap. Toen
er van hem geëist werd, te kiezen tussen het herroepen van zijn leerstellingen of de dood,
koos hij het lot van de martelaar.
Gods genade hield hem staande. Gedurende de weken van lijden, die er verliepen v——r
zijn vonnis uitgevoerd werd, vervulde de vrede des hemels zijn ziel. “Ik schrijf deze brief,”
schreef hij aan een vriend, “in de gevangenis, met mijn geboeide hand, en verwacht morgen
mijn doodvonnis. Wanneer wij, door de tussenkomst van Jezus Christus, elkander weder
zullen ontmoeten in de heerlike vrede van het toekomstige leven, zult ge weten, hoe genadig
God zich over mij bewezen heeft — hoe krachtig Hij me heeft ondersteund te midden van
verleidingen en beproevingen.”
In de duisternis van zijn gevangenis voorzag hij de zegepraal van het ware geloof. In zijn
dromen teruggaande naar de kapel te Praag, waar hij het evangelie verkondigd had, zag hij
de paus en zijn bisschoppen de afbeeldingen van Christus uitwissen, die hij op de muren
geschilderd had. “Hij was diep bewogen door dit gezicht: maar de volgende dag verkeerde
zijn droefheid in vreugde, daar hij vele kunstenaars zag komen, die de afbeeldingen
vernieuwden, en dat in groter getal en helderkleurige verven. Toen hun werk voleindigd was,
riepen de schilders tot de grote schare, die zich rondom hen vergaderd had: ‘Laten de pausen
en bisschoppen nu maar komen! Nooit zullen ze deze meer uitwissen.’ ” De hervormer
sprak, toen hij zijn droom verhaalde: “Ik ben er zeker van, dat het beeld van Christus nooit
zal uitgewist worden. Ze hebben het wensen uit te roeien, maar het zal opnieuw op de
harten van de mensen gegrift worden door veel betere predikers dan ik geweest ben.”
Voor de laatste maal werd Huss voor het koncilie gebracht. Het was een grote en
schitterende vergadering,— de keizer, de prinsen van het rijk, en de koninklike
afgevaardigden, de kardinalen, bisschoppen, priesters, en een ontzaglike menigte, die
samengekomen was om de gebeurtenissen van de dag bij te wonen. Uit alle delen van de
Christenheid waren er getuigen bijeen van dit eerste grote offer in de lange strijd, waardoor
er vrijheid van geweten moest worden verzekerd. Opgeroepen om zijn eindbesluit te doen
horen, verklaarde Huss, dat hij weigerde af te zweren, en zijn doordringende blik op de
keizer vestigend, wiens gegeven woord zo schandelik geschonden was, verklaarde hij: “Uit
vrije wil besloot ik voor dit koncilie te verschijnen, onder de publieke bescherming en
belofte van de keizer, hier tegenwoordig.” Het gelaat van Sigismund kleurde zich
donkerrood, toen de ogen van allen in de vergadering zich op hem vestigden.
70