Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Zouden zij, die een leven doorgebracht hebben in opstand tegen God, plotseling in de<br />
hemel kunnen worden overgeplaatst, en de verheven, heilige staat van volmaaktheid<br />
aanschouwen, die daar eeuwig heerst,— elke ziel van liefde vol; ieder gelaat stralend van<br />
vreugde; bezielende tonen van welklinkende liederen opstijgend <strong>tot</strong> eer van God en van het<br />
Lam, en onafgebroken lichtstromen neerdalende op de verlosten van het aangezicht<br />
Desgenen, die op de troon zit,— zouden zij, wier harten vervuld zijn van haat tegen God en<br />
waarheid en heiligheid, zich kunnen mengen met de hemelse scharen, en met hun<br />
lofliederen instemmen? Zouden zij de heerlikheid Gods en van het Lam kunnen<br />
verdragen ?— Gewis neen; een proeftijd van jaren is hun toegestaan om een karakter te<br />
kunnen verkrijgen, dat voor de hemel past; maar ze hebben hun geest niet aan de liefde <strong>tot</strong><br />
reinheid gewend; ze hebben de sprake des hemels niet geleerd, en nu is het te laat. Een leven<br />
van opstand tegen God heeft hen voor de hemel ongeschikt gemaakt. Zijn reinheid,<br />
heiligheid en vrede zouden hen folteren; de heerlikheid Gods zou hun een verterend vuur<br />
wezen. Ze zouden die heilige plaats wensen te ontvluchten. Ze zouden naar vernietiging<br />
verlangen, om verborgen te worden van het aangezicht van Hem, die stierf om hen te<br />
verlossen. Het lot van de goddelozen wordt door hun eigen keus bepaald. Hun uitsluiting uit<br />
de hemel is vrijwillig van hun kant, en rechtvaardig en barmhartig aan de zijde Gods.<br />
Gelijk de wateren van de zondvloed, zo verkondigt het vuur van de grote dag Gods<br />
oordeel, dat de goddelozen on- geneeslik zijn. Ze hebben geen lust, om zich aan hemels<br />
gezag te onderwerpen. Ze hebben hun wilskracht geoefend in opstand; en wanneer het einde<br />
van het leven dáár is, is het te laat om de richting van hun gedachten te veranderen,— te laat<br />
om van overtreding te komen <strong>tot</strong> gehoorzaamheid, van haat <strong>tot</strong> liefde. Door het leven van<br />
Kaïn, de moordenaar, te sparen, gaf God aan de wereld een voorbeeld van wat het gevolg<br />
zou wezen van de zondaar het leven te verlengen, en hem voort te laten gaan op de baan van<br />
teugelloze verkeerdheden. Door de invloed van Kaïns onderwijs en voorbeeld werden er een<br />
menigte van zijn nakomelingen <strong>tot</strong> zonde geleid, <strong>tot</strong>dat “de boosheid van de mensen<br />
menigvuldig was op de aarde,” en “al het gedichtsel van de gedachten van zijn hart te allen<br />
dage alleenlik boos was.” “De aarde was verdorven voor Gods aangezicht; en de aarde was<br />
vervuld met wrevel.”<br />
Uit genade over de wereld vernietigde de Heer de goddeloze aardbewoners in Noachs<br />
tijd. Uit barmhartigheid deed Hij de boze inwoners van Sodom weg. Door Satans<br />
bedriegelike macht verwerven zich de werkers der ongerech- tigheid medegevoel en<br />
bewondering, en brengen op die wijze voortdurend anderen <strong>tot</strong> opstand. Z— was het in de<br />
dagen van Kaïn en Noach, en ten tijde van Abraham en Lot; en z— is het ook in onze tijd.<br />
Het is uit barmhartigheid over het heelal, dat God in het eind vernietigen zal, die Zijn<br />
genade verwerpen. “De bezoldiging van de zonde is de dood; maar de ge- nadegift Gods is<br />
het eeuwige leven door Jezus Christus, onze Heer.” Terwijl het leven het erfdeel van de<br />
rechtvaardigen is, is de dood het deel van de goddelozen. Mozes verklaarde aan Israël: “Ik<br />
heb u heden voorgesteld het leven en het goede, en de dood en het kwade.” De dood,<br />
381
Change language