Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Zij, die nu slechts weinig geloof oefenen, staan in het grootste gevaar van onder de
macht van sataniese begoochelingen te vallen, en het gebod te gehoorzamen, dat het
geweten aan handen zal leggen. En zelfs wanneer ze de toets doorstaan, zullen zij in dieper
ellende en angst gedompeld worden in de tijd van benauwdheid, omdat ze er nooit een
gewoonte van gemaakt hebben, God te vertrouwen. De lessen van geloof, die ze
verwaarloosd hebben, zullen ze onder een schrikkelike drang van ontmoediging moeten
leren.
Wij moeten tans met God in kennis komen, door Zijn beloften op de proef te stellen. De
engelen houden aantekening van elk gebed, dat ernstig en oprecht is. We moeten liever
zelfzuchtige genoegens nalaten, dan onze gemeenschap met God te verwaarlozen. De
bitterste armoede, de grootste zelfverloochening, met Zijn goedkeuring, is beter dan rijkdom,
eer, gemak en vriendschap zonder die. We moeten tijd nemen om te bidden. Als we ons
gemoed door wereldse belangen laten innemen, zou het kunnen gebeuren, dat de Heer ons
tijd gaf door ons onze gouden afgoden, onze huizen of vruchtbare landen te ontnemen.
De jongen zouden niet tot zonde verleid worden, als ze weigerden, elke weg in te slaan,
behalve die, op welke ze Gods zegen konden afbidden. Indien de boodschappers, die de
laatste ernstige waarschuwing aan de wereld brengen, om Gods zegen wilden smeken, niet
op een koude, lusteloze, trage wijze, maar vuriglik en in het geloof, gelijk Jakob het deed, ze
zouden veel plaatsen vinden, waar ze zeggen konden: “Ik heb God gezien van aangezicht tot
aangezicht, en mijn ziel is gered geweest.” De Hemel zou hen als vorsten rekenen, die
macht hebben om bij God en de mens te overwinnen.
“De tijd van benauwdheid, zoals er nog nooit geweest is,” zal spoedig over ons komen;
we zullen een ondervinding behoeven, die we tans niet bezitten, en velen zijn te traag, om
zich die te verwerven. Het is dikwels het geval, dat de voorsmaak van moeite groter is dan
de werkelikheid; maar dat is niet alzo met de krisis, die v——r ons ligt. De levendigste
voorstelling kan de omvang van het godsgericht niet bevatten. In de tijd van beproeving
moet elke ziel op zichzelf v— —r God staan. Ofschoon Noach, Daniël en Job in het land
zouden zijn, “zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heer Heer, zo ze een zoon, of zo ze een
dochter zouden bevrijden! ze zouden alleen hun ziel door hun gerechtigheid bevrijden.”
Tans, terwijl onze grote Hogepriester nog bezig is om verzoening voor ons te doen,
behoren wij er naar te streven, volmaakt te worden in Christus. De Heiland kon er zelfs niet
door een gedachte toe gebracht worden, aan de kracht van de verzoeking toe te geven. Satan
vindt in de harten van de mensen het een of andere punt, waar hij een steun voor zijn voet
krijgen kan; de een of andere zondige begeerte wordt gekoesterd, door welke zijn
verzoekingen vat op hen krijgen. Maar Christus verklaarde van Zichzelf: “De overste van
deze wereld komt, en heeft aan Mij niets.” Satan kon niets in de Zoon van God vinden, dat
hem gelegenheid bood om de overwinning te behalen. Hij had de geboden van Zijn Vader
bewaard, en in Hem was er geen zonde, die Satan tot zijn voordeel kon gebruiken. Dit is de
439