Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
gedragen; Zijn dood heeft voor mij verzoening aangebracht. Wij hadden voor onszelven
vele nutteloze dwaasheden uitgedacht, maar Gij hebt Uw Woord v——r mij geplaatst als
een fakkel, en gij hebt mijn hart bewogen, opdat ik een afschuw zou krijgen van alle
verdiensten, behalve die van Jezus.”
Calvijn was voor het priesterambt opgeleid. Toen hij nog slechts twaalf jaar oud was,
werd hem het kapelaanschap van een kleine kerk toegewezen, en was zijn hoofd door de
bisschop geschoren in overeenstemming met de wet van de kerk. Hij werd niet gewijd, en
vervulde ook niet de plichten van een priester; maar hij werd een lid van de geestelikheid,
droeg de titel van zijn ambt, en ontving een toelage uit hoofde daarvan. Daar hij nu gevoelde,
dat hij nooit priester kon worden, gaf hij zich voor een tijd aan de studie van de wet, maar
liet dit plan eindelik varen, en besloot, zijn leven aan het evangelie te wijden. Hij aarzelde
echter om in het openbaar als leraar op te treden. Van nature was hij beschroomd, en ging
gebukt onder het gevoel van de gewichtige verantwoordelik- heid van het ambt; daarbij
verlangde hij, zich nog verder aan de studie te wijden. Eindelik echter gaf hij gehoor aan de
ernstige aandrang van zijn vrienden. ” Verwonderlik is het,” zei hij, “dat iemand van een
z— lage afkomst tot zulk een grote waardigheid zou verheven worden.”
Calvijn begon zijn werk zonder ophef, en zijn woorden waren als de dauw, die
verfrissend op de aarde nederzijgt. Hij had Parijs verlaten, en was nu in een provinciestad,
onder de bescherming van prinses Margaretha, die, daar ze het evangelie liefhad, haar
bescherming tot de volgelingen ervan uitstrekte. Calvijn was nog een jongeling met een
zachtzinnig, stil voorkomen. Zijn werk begon bij het volk in hun woningen. Omringd door
de leden van het huisgezin las hij de Bijbel, en legde de waarheden van de verlossing open.
Zij, die de boodschap hoorden, brachten de goede tijding aan anderen, en al spoedig vertrok
de leraar uit de hoofdstad naar de rondom liggende dorpen en gehuchten. Hij vond toegang
tot kasteel en hut, en arbeidde voort, het fondament leggende van kerken, waaruit
onversaagde getuigen voor de waarheid zouden voortkomen.
Na enige maanden bevond hij zich weder te Parijs. Er heerste een ongewone
opschudding in de kring van geleerden en studenten. De studie van de oude talen had de
mensen naar de Bijbel gedreven, en velen, wier harten koud bleven voor de waarheden,
daarin vervat, bespraken ze met gretigheid, en bestreden zelfs de kampvechters van het
Romanisme. Ofschoon Calvijn een vaardig strijder was op het gebied van godsdienstige
twistvragen, had hij een hogere roeping te vervullen dan die van deze praatzieke scholasten.
De geest van de mensen was wakker geschud, en nu was het tijd, om hun de waarheid te
ontvouwen. Terwijl de zalen van de universiteiten weerklonken van de galm van de
godsdienstige twistgesprekken, ging Calvijn van huis tot huis, verklaarde de Bijbel aan het
volk, en sprak tot hen van Christus en die gekruist.
Onder Gods voorzienigheid zou Parijs nogmaals een uitnodiging ontvangen om het
evangelie aan te nemen. De roepstem van Lefèvre en Farel was verworpen, maar opnieuw
152