Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
met duistere voorgevoelens heen, daar hij vermoedde, dat het geheime doel van de keizer
was, hem af te zetten, en vreesde, dat hij tot verantwoording geroepen zou worden voor de
zonden, waarmede hij de drievoudige kroon onteerd had, zowel als voor de misdaden, door
welke hij die had verkregen. Toch deed hij zijn intocht in de stad Constance met grote praal,
vergezeld van geesteliken van de hoogste rang, en door een stoet van hovelingen gevolgd.
Al de geesteliken en waardigheidsbekleders van de stad, met een grote menigte burgers,
gingen uit om hem te verwelkomen. Boven zijn hoofd was een gouden hemel, door vier van
de voornaamste magistraten gedragen. De hostie werd v——r hem uitgedragen, en de rijke
klederen van de kardinalen en edelen maakten een indrukwekkende vertoning.
Onderwijl naderde een andere reiziger Constance. Huss was zich bewust van de gevaren,
die hem dreigden. Hij nam afscheid van zijn vrienden, alsof hij hen nooit weer zou
ontmoeten, en aanvaardde zijn reis, gevoelende, dat die hem naar de brandstapel zou leiden.
Niettegenstaande hij een vrijgeleide van de koning van Bohemen had gekregen, en hij er
ook een ontving van keizer Sigismund, terwijl hij op reis was, regelde hij zijn zaken met het
oog op de waarschijnlikheid van zijn dood.
In een brief aan zijn vrienden te Praag schreef hij: “Ik vertrek, mijn broeders, met een
vrijgeleide van de koning, om mijn talrijke en dodelike vijanden te gaan ontmoeten. . . . Ik
vertrouw volkomen op de almachtige God, op mijn Heiland; ik vertrouw, dat Hij uw vurige
gebeden zal verhoren; dat Hij Zijn voorzichtigheid en wijsheid in mijn mond zal leggen,
opdat ik hen zal kunnen weerstaan; en dat Hij me Zijn Heilige Geest zal schenken om me te
sterken in Zijn waarheid, zodat ik met moed verleidingen, gevangenis, en, zo nodig, een
wrede dood in het aangezicht zal kunnen zien. Jezus Christus
leed voor Zijn veelgeliefden; en zou het ons dan verwonderen, dat Hij ons Zijn
voorbeeld heeft nagelaten, opdat we met geduld alles zouden verdragen voor onze eigen
zaligheid? Hij is God, en wij zijn Zijn schepselen; Hij is de Meester, en wij zijn Zijn
dienstknechten; Hij is de Heer van de wereld, en wij zijn Zijn veraehtelike stervelingen: —
toch leed Hij! Waarom dan zouden wij ook niet lijden, vo—rname- lik wanneer het lijden
reiniging voor ons betekent? Daarom, geliefden, indien mijn dood Hem zou moeten
verheerliken, bidt dan, dat die spoedig moge komen, en de Heer me moge in staat stellen, al
mijn rampen met standvastigheid te verduren. Maar als het beter zal zijn, dat ik tot u
terugkeer, laten we dan God bidden, dat ik terugkeren moge zonder blaam,— dat is, dat ik
geen tittel van de waarheid van het evangelie moge onderdrukken, opdat ik mijn broederen
een goed voorbeeld ter navolging achterlate. Ge zult derhalve mijn aangezicht waarschijnlik
nooit meer te Praag aanschouwen; maar zou de wil van God Almachtig het goedachten, me
aan u terug te geven, laat ons dan met een vaster hart toenemen in de kennis van en de liefde
tot Zijn wet.”
In een andere brief aan een priester, die een volgeling van het evangelie geworden was,
sprak Huss met diepe nederigheid over zijn eigen dwalingen, zichzelf aanklagende, dat het
68