Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
boodschap zenden om hen op te wekken uit hun gevoelloosheid, en hen te brengen tot
voorbereiding op de komst van hun Heer. Van die waarschuwing wordt in Openbaring 14
melding gemaakt. Hier wordt een drievoudige boodschap voorgesteld als door hemelse
wezens verkondigd, en onmiddellik gevolgd door de komst van de Zoon des mensen om de
“oogst van de aarde te maaien.” De eerste van deze waarschuwende bood-schappen kondigt
het naderend oordeel aan. De profeet zag “een engel, vliegende in het midden van de hemel,
en hij had het eeuwige evangelie, om te verkondigen aan degenen, die op de aarde wonen,
en aan alle natie en geslacht, en taal en volk, zeggende met een grote stem: Vreest God, en
geeft Hem heer- likheid, want de ure van Zijn oordeel is gekomen; en aanbidt Hem, die de
hemel, en de aarde, en de zee, en de fonteinen der wateren gemaakt heeft.”
Deze boodschap wordt verklaard een deel van het “eeuwige evangelie” te zijn. Het werk
van de evangelieverkondiging is niet aan engelen opgedragen, maar aan mensen
toevertrouwd, Heilige engelen worden gebruikt om in dit werk de weg aan te geven, en
houden toezicht over de grote bewegingen tot redding van de mensen; maar de wezenlike
verkondiging van het evangelie wordt door de dienstknechten van Christus op aarde gedaan.
Getrouwe mannen, gehoorzaam aan de ingevingen van Gods Geest en de leer van Zijn
Woord, moesten deze waar-schuwing aan de wereld verkondigen. Zij waren het, die acht
gegeven hadden op het “vaste woord der profetie,” “het licht, schijnende in een duistere
plaats, totdat de dag aanlichte, en de morgenster opga in uw harten.” Ze hadden de kennis
van God meer gezocht dan alle verborgen schatten, die “beter achtende dan de koophandel
van zilver, en haar inkomst dan het uitgegraven goud.” En de Heer openbaarde aan hen de
grote dingen van Zijn Koninkrijk. “De verborgenheid des Heren is voor degenen, die Hem
vrezen; en Zijn verbond om hun die bekend te maken.”
Het waren niet de schoolse godgeleerden, die deze waarheid verstonden, en deel namen
aan de verkondiging ervan. Waren ze getrouwe wachters geweest, die ijverig en biddend de
Schriften hadden onderzocht, ze zouden het uur van de nacht geweten hebben: de profetieën
zouden hun de gebeurtenissen hebben geopenbaard, die v——r de deur staan. Maar ze
namen die stelling niet in, en de boodschap werd door eenvoudiger mannen gegeven. Jezus
zei: “Wandelt, terwijl ge het licht hebt, opdat de duisternis u niet bevange.” Wie zich van
het licht, dat God gegeven heeft, afkeren, en nalaten het te zoeken, terwijl het binnen hun
bereik ligt, worden in duisternis gelaten. Maar de Heiland verklaart: “Die Mij volgt, zal in
de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.” Wie met een bepaald
voornemen tracht, Gods wil te doen, ernstig acht gevende op het licht, dat reeds gegeven is,
zal groter licht ontvangen; tot die ziel zal de een of andere ster van hemelse glans gezonden
worden, om hem in alle waarheid te leiden.
Ten tijde van Christus’ eerste komst hadden de priesters en [schriftgeleerden van de
heilige stad, aan wie de Godspraken waren toevertrouwd, de tekenen van de tijden kunnen
onderschei- den, en de komst van de Beloofde kunnen verkondigen. Micha’s profetie
bepaalde Zijn geboorteplaats; Daniël gaf de tijd van Zijn komst aan. God had deze
215