Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Ofschoon ze de eed mogen afleggen van getrouwheid aan de staat, zo ligt daarachter toch de
eed van gehoorzaamheid aan Rome, die hen van iedere belofte vrijstelt, welke schadelik aan
Rome’s belangen zou kunnen zijn.
De geschiedenis gewaagt van Rome’s sluwe en aanhoudende pogingen om zich in te
dringen in de aangelegenheden van natieën; en om, wanneer het vaste voet gekregen heeft,
zijn eigen doeleinden te bevorderen, zelfs al brengen die vorsten en volk tot ondergang. In
het jaar 1204 dwong Paus Innocentius III. van Peter II., koning van Arragon, de volgende
buitengewone eed af: “Ik, Peter, koning van de Arragoniërs, belijd en beloof, immer
getrouw en gehoorzaam te zullen zijn aan mijn heer, Paus Innocentius, zijn Katholieke
opvolgers, en de Roomse Kerk, en getrouwelik mijn koninkrijk in gehoorzaamheid aan hem
te houden, het Katholieke geloof te verdedigen, en ketterse laagheden te vervolgen.” Dit
stemt overeen met de aanspraken betreffende de macht van de Roomse opperpriester, dat
“het wettig voor hem is om keizers af te zetten,” en dat “hij onderdanen ontheffen kan van
hun getrouwheid aan onrechtvaardige heersers.”
En wat niet vergeten moet worden, is, dat Rome er roem op draagt, dat het nooit
verandert. De beginselen van Gregorius VII. en Innocentius III. zijn nog steeds de
beginselen van de Rooms Katholieke Kerk. En had hij slechts de macht, hij zou ze tans met
evenveel kracht in werking stellen als in vorige eeuwen. De Protestanten beseffen weinig
wat ze doen, wanneer ze hulp van Rome denken aan te nemen, om de Zondag te handhaven.
Terwijl zij hun aandacht wijden aan de bereiking van hun doel, streeft Rome ernaar om zijn
macht opnieuw te vestigen, en zijn verloren opperheerschappij te herstellen. Laat het
beginsel maar eerst erkend zijn in de Verenigde Staten, dat de kerk de macht van de staat
mag aanwenden of beheersen; dat godsdienstige gebruiken door wereldlike wetten
verplichtend mogen worden gemaakt; met één woord, dat het gezag van kerk en staat het
geweten plichten moet voorschrijven,— en de triomf van Rome in dit land zal verzekerd
zijn.
Gods woord heeft gewaarschuwd tegen het naderende gevaar; wordt die waarschuwing
in de wind geslagen, dan zal de Protestantse wereld zien, wat Rome’s plannen eigenlik zijn;
maar dan zal het te laat zijn om aan de valstrik te ontkomen. Zijn macht groeit in stilte aan.
Zijn leerstellingen oefenen invloed uit in raadzalen, in kerken, en in de harten van de
mensen. Het richt zijn hoge, hechte gebouwen op, in de geheime schuilhoeken waarvan zijn
vroegere vervolgingen voortgezet zullen worden. Heimelik, en zonder verdenking op zich te
laden, versterkt het zijn macht om zijn eigen plannen te doen gelukken, wanneer de tijd zal
gekomen zijn, dat het zijn slag kan slaan. Al wat het begeert, is ruimte om zijn werk te doen,
en die is het bezig te krijgen. We zullen spoedig zien en gevoelen, wat de bedoeling is van
het Roomse element. Allen, die Gods woord geloven en gehoorzamen, zullen zich daardoor
verwijt en vervolging op de hals halen.
408