Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Sodom zich openbaren. Deze profetie is allernauwkeurigst en treffendst vervuld in de
geschiedenis van Frankrijk. Tijdens de Revolutie van 1793 “hoorde de wereld voor de eerste
maal een vergadering van mannen, onder de invloed van de beschaving geboren en
opgevoed, en die zich het recht toekenden van een van de beste Europese volkeren te
beheersen, hun verenigde stem verheffen om de plechtigste waarheid, welke de ziel van een
mens ontvangen kan, te ontkennen, en eenstemmig het geloof aan en de dienst van het
Opperwezen af te zweren.” “Frankrijk is het enige land in de wereld, waarvan de officiële
oorkonde bestaat, dat zijn volk als een geheel de hand heeft opgeheven in openlike opstand
tegen de Schepper van het heelal. Er zijn veel godslasteraars, veel ongelovigen geweest en
ze zijn er nog, in Engeland, Duitschland, Spanje, en elders; maar Frankrijk staat alleen in de
wereldgeschiedenis als de enige staat, die door zijn Wetgevende Vergadering verklaard
heeft, dat er geen God is; en waar de gehele bevolking van de hoofdstad, en een grote
meerderheid daarbuiten, vrouwen zowel als mannen, gedanst en gezongen hebben van
vreugde bij het ontvangen van de aankondiging.”
Frankrijk bezat tevens de karaktertrekken, die Sodom in het biezonder kenmerkten.
Gedurende de Revolutie openbaarde zich een toestand van zedelik verval en bederf, gelijk
aan die, tengevolge waarvan de steden van de vlakte verwoest werden. En de
geschiedschrijver brengt de godloochenarij en de losbandigheid van Frankrijk samen aan de
dag, gelijk die in de profetie aangegeven worden: “Nauw verbonden met die wetten, welke
op de godsdienst betrekking hadden, was de wet, die de huweliksband — de heiligste
verbintenis, welke menselike wezens kunnen aangaan, en de duurzaamheid waarvan het
krachtigst leidt tot instandhouding van de maat-schappij— z— verlaagde, dat het slechts een
burgerlik kontrakt van een voorbijgaand karakter was, hetwelk twee personen naar gelieven
konden aangaan en weder verbreken. . . . Indien duivelen zich hadden beijverd om een
manier uit te denken, waarop ze het best konden vernielen al wat achtens- waardig, liefelik,
of standhoudend is in het huiselik leven, en tegelijkertijd een verzekering hadden wensen te
krijgen, dat het kwaad, hetwelk ze voorhadden te stichten, voortgezet zou worden van het
ene geslacht op het andere, ze hadden geen heter plan kunnen uitdenken dan de ontering van
het huwelik. . . . Sophie Arnoult, een toneelspeelster, beroemd om haar geestige gezegden,
beschreef het republikeinse huwelik als het ‘sakrament der hoererij.’ “1
“Alwaar ook onze Heer gekruist is.” Deze karaktertrek van de profetie werd eveneens
door Frankrijk vervuld. In geen land werd de geest van vijandschap tegen Christus
treffender geopenbaard. In geen land had de waarheid bitterder en wreder tegenstand te
verduren. Door de vervolging, welke Frankrijk over de belijders van het evangelie bracht,
kruisigde het Christus in Zijn volgelingen. Eeuw na eeuw was het bloed van de heiligen
vergoten. Terwijl de Waldenzen op de bergen van Piedmont hun leven offerden “voor het
woord van God, en voor het getuigenis van Jezus Christus,” hadden hun broederen, de
Albigenzen van Frankrijk, op dezelfde wijze voor de waarheid getuigenis af-gelegd. In de
dagen van de Hervorming waren de aanhangers ervan ter dood gebracht onder vreselike
187