Van Monarchie tot Anarchie

En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke
gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen....
gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen
gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop
der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in
zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die
sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de
gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen
onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen
hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige
bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit
stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den
zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis
vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen
werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het
Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel
als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar
als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de
gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den
machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Boek 3, Hoofdstuk 4
Het Verhaal van Twee Steden
Charles Dickens