Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
moest Satan zijn beginselen meer volkomen ontwikkelen, opdat zijn beschuldigingen tegen
de Goddelike regering door alle geschapen wezens in hun ware licht gezien zouden worden,
en de rechtvaardigheid en barmhartigheid Gods, en de onveranderlikheid van Zijn wet voor
altijd buiten twijfel gesteld.
Satans opstand moest alle komende eeuwen door een les zijn voor het heelal, een
voortdurend getuigenis tegen de aard en de vreselike gevolgen van de zonde. De uitwerking
van Satans regering, de gevolgen ervan op mensen zowel als op engelen, zouden aantonen,
wat de uitk—mst zijn moet van het op zijde zetten van het Goddelike gezag. Hierdoor zou
bewezen worden, dat het welzijn van de schepselen, die God gemaakt heeft, samenhangt
met het bestaan van Zijn regering en wet. Aldus moest de geschiedenis van deze vreselike
poging tot opstand een voortdurende beveiliging worden voor alle heilige wezens;
verhinderen, dat ze zouden worden misleid, wat de aard van de overtreding aangaat, en hen
beveiligen tegen zonde, en de straf, die erop rust.
Tot aan het einde van de strijd in de hemel ging de grote indringer voort met zichzelf te
rechtvaardigen. Toen er aangekondigd werd, dat hij met allen, die met hem van hetzelfde
gevoelen waren, uit de woning van de zaligen verbannen moest worden, kwam de
aanvoerder van de opstand stoutmoedig uit voor zijn verachting van de wet van de Schepper.
Hij herhaalde zijn bewering, dat engelen geen toezicht behoeven, maar vrij behoorden te
zijn om hun eigen wil te volgen, welke hen niet anders dan ten goede leiden zou. Hij sprak
met verachting over de Goddelike voorschriften als een beperking van hun vrijheid, en
verklaarde, dat het zijn voornemen was, alle wet afgeschaft te krijgen; opdat het heir des
hemels, van deze dwang bevrijd, tot een verhevener en heerliker staat van bestaan zou
mogen op-klimmen.
Satan en zijn heir legden de schuld van hun opstand eenstemmig op Christus,
verklarende, dat ze nooit zouden gerebelleerd hebben, indien ze niet berispt geworden waren.
Aldus hardnekkig en uitdagend in hun ontrouw, tevergeefs trachtende om Gods regering
omver te werpen, en toch godslasterlik bewerende, zelven onschuldige slachtoffers te zijn
van een onderdrukkende macht, werden de aartsrebel en al zijn bondgenoten ten slotte uit de
hemel verbannen. Dezelfde geest, die aanleiding gaf tot de opstand in de hemel, veroorzaakt
nog steeds opstand op de aarde. Satan heeft onder de mensen dezelfde gedragslijn
voortgezet, die hij bij de engelen gevolgd had. Zijn geest heerst nu in de kinderen der
ongehoorzaamheid. Zij trachten, evenals hij het heeft gedaan, de beperkingen van Gods wet
omver te halen, en beloven de mensen vrijheid door overtreding van de voorschriften ervan.
Bestraffing van z—nde wekt nog immer de geest van haat en tegenstand op. Wanneer Gods
waarschuwende boodschappen tot het geweten spreken, leidt Satan er de mensen toe,
zichzelven te rechtvaardigen, en te zoeken naar het medegevoel van anderen in hun zondige
loopbaan. In plaats van hun dwalingen te verbeteren, verwekken ze verontwaardiging tegen
degene, die bestraft, alsof hij de enige oorzaak van de moeilikheid was. Sedert de dagen van
350