Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
hoofd van Christus zien plaatsen door een engel van verheven gestalte en majestueus
voorkomen; en hij weet, dat de verheven positie van deze engel de zijne had kunnen zijn.
Zijn geheugen brengt hem de woonplaats van zijn onschuld en reinheid te binnen, de
vrede en vergenoegdheid, die hem eigen waren, totdat hij toegaf aan murmurering tegen
God, en nijd tegen Christus. Zijn beschuldigingen, zijn opstand, zijn bedriegelike
handelwijzen om zich het medegevoel en de steun van de engelen te verwerven, zijn
halsstarrige onthouding van het doen van enige poging om weer hersteld te worden, toen
God hem vergiffenis geschonken zou hebben,— dit alles komt hem helder voor de geest. Hij
gaat zijn werk onder de mensen na, en de uitkomst daarvan,— de vijandschap van de mens
tegen zijn medemens, de vreselike vernieling van menselevens, het ontstaan en de
ondergang van koninkrijken, het omverwerpen van tronen, de lange opeenvolging van
oproeren, botsingen en revolutieën. Hij brengt zich zijn aanhoudende pogingen te binnen,
om het werk van Christus tegen te staan, en de mens al lager en lager te doen zinken. Hij
ziet, dat zijn helse aanslagen machteloos geweest zijn om degenen, die hun vertrouwen op
Jezus stelden, te verderven. Zijn koninkrijk overziende, de vrucht van zijn arbeid, schouwt
Satan niets dan mislukking en ondergang. Hij heeft de scharen laten geloven, dat de stad
Gods een gemakkelike prooi zou zijn; maar weet, dat dit onwaar is. Telkens en telkens
weder, in de loop van de grote strijd, is hij verslagen geworden, en verplicht geweest te
wijken. Hij kent de macht en de majesteit van de Eeuwige te goed.
Het doel van de grote opstandeling is altijd geweest, zichzelf te rechtvaardigen, en de
schuld van de opstand op het Goddelik bestuur te werpen. Daartoe heeft hij al de kracht van
zijn reusachtig verstand aangewend. Hij is met vastberadenheid en stelselmatig te werk
gegaan, en heeft verbazend sukses gehad, en er een ontzaglik grote schare toe geleid, zijn
verklaring van de grote tweestrijd, die zo lang gewoed heeft, aan te nemen. Duizenden jaren
lang heeft deze aartssamenzweerder leugen voor waarheid laten doorgaan. Maar de tijd is nu
gekomen, dat de opstand eindelik onderdrukt, en de geschiedenis en het karakter van Satan
blootgelegd zullen worden. In zijn laatste, grote poging om Christus van de troon te stoten,
zijn volk te verderven, en bezit te nemen van de stad Gods, is de grote bedrieger ten volle
ontmaskerd geworden. Zij, die zich met hem verbonden hebben, zien de algehele
mislukking van zijn zaak in. De volgelingen van Christus en de getrouwe engelen
aanschouwen de gehele omvang van zijn arglistige handelingen tegen Gods bestuur. Hij is
het voorwerp van algemeen afgrijzen.
Satan begrijpt, dat zijn eigenwillige rebellie hem ongeschikt gemaakt heeft voor de
hemel. Hij heeft zijn geesteskracht gebruikt om tegen God te strijden; de reinheid, de vrede
en de harmonie van de hemel zouden voor hem de ij- selikste pijniging zijn. Aan zijn
beschuldigingen van de genade en rechtvaardigheid Gods is nu het zwijgen opgelegd. De
schuld, die hij op Jehova heeft trachten te werpen, rust tans algeheel op hemzelf. En nu
buigt Satan zich neer, en getuigt van de rechtvaardigheid van zijn vonnis.
473