Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
of goed zonder arbeid. Daar mensen van fatsoen aan dergelijke kansondernemingen
meedoen, en hun geweten geruststellen met de gedachte, dat het geld voor een goed doel
aangewend wordt, is het niet bevreemdend dat de jonge mensen van de Staat zo dikwels in
de gewoonten vervallen, welke de opwinding van hazardspelen zo goed als zeker moet
veroorzaken.”
De geest van gelijkheid aan de wereld doortrekt de kerken door de gehele Christenheid
heen. Robert Atkins hangt in een preek, te Londen gehouden, een donkere schil- derij op
van de geestelike achteruitgang, die er in Engeland heerst: “De ware rechtvaardigen zijn
verminderd op de aarde, en niemand neemt het ter harte. De belijders van de godsdienst van
de tegenwoordige tijd, in iedere kerk, hebben de wereld lief, maken zich aan de wereld
gelijk, zijn gemakzuchtig, en haken ernaar, geacht te worden. Ze zijn geroepen om met
Christus te lijden, maar beven zelfs voor hoon terug. . . . Afval, afval, afval, staat op de
voorgevel van iedere kerk gegraveerd; en indien ze het maar wisten, en indien ze het maar
gevoelden, dan zou er hoop zijn; maar helaas! ze roepen: ‘We zijn rijk, en verrijkt geworden,
en hebben geens dings gebrek.’ “
De grote zonde, welke Babylon ten laste wordt gelegd, is, dat het “alle volken heeft doen
drinken uit de wijn van de toorn van haar hoererij.” Deze bedwelmende beker, welke het
aan de wereld aanbiedt, stelt de valse leer voor, die het aangenomen heeft ten gevolge van
een onwettige betrekking tot de groten van de aarde. Vrienschap met de wereld bederft het
geloof van de kerk, en oefent op zijn beurt verderfelike invloed op de wereld uit door
leerstellingen te onderwijzen, die zich tegen de eenvoudigste verklaringen van de Heilige
Schrift aankanten.
Rome hield de Bijbel van het volk weg, en eiste, dat alle mensen zijn kerkleer in de
plaats ervan zouden aannemen. Het was het werk van de Hervorming om de mensen Gods
woord terug te geven; doch is het niet maar al te waar, dat aan de mensen in de kerken van
onze tijd geleerd wordt, hun geloof op de geloofsleer en de leerstellingen van hun kerk, in
plaats van op de Schriften te bouwen? Charles Beecher, over de Protestantse kerken
sprekende, heeft gezegd: “Ze schrikken met dezelfde gevoeligheid terug voor een hard
woord tegen hun geloofsleer, als deze heilige vaders teruggebeefd zouden hebben voor een
hard woord tegen de aangroeiende verering, die zij koesterden, voor heiligen en
martelaren. ... De Protestantse evangeliese gezinten hebben elkanders en hun eigen handen
z— gebonden, dat onder hen niemand ergens prediker kan worden, zonder het een of ander
boek behalve de Bijbel aan te nemen. ... Er is geen verbeelding in de bewering, dat de macht
van de geloofsleer tans de Bijbel even wezenlik begint te verbieden, als Rome dat gedaan
heeft, ofschoon op sluwere wijze.”
Wanneer getrouwe leraars Gods woord verklaren, staan er geleerde mannen op,
predikanten, die voorgeven, de Schriften te verstaan, welke gezonde leer voor ketterij
uitmaken, en op die wijze degenen, die naar waarheid zoeken, wegleiden. Was het niet, dat
270