Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Het pausdom heeft getracht, Gods wet te veranderen. Het tweede gebod, waarin het
aanbidden van beelden verboden wordt, is uit de wet weggelaten, en het vierde gebod is z—
veranderd, dat het houden van de eerste in plaats van de zevende dag als Sabbat gewettigd
wordt. Maar de pause- liken beweren, als reden voor het weglaten van het tweede gebod, dat
het onnodig is, daar het in het eerste opgesloten ligt, en dat ze de wet nauwkeurig z—
wedergeven, als Gods bedoeling was, dat die verstaan zou worden. Dit kan de verandering
niet zijn, die door de profeet is voorspeld. Een opzettelike, voorbedachte verandering wordt
aangegeven: “Het zal menen, de tijden en de wet te veranderen.” De verandering in het
vierde gebod vervult nauwkeurig de voorzegging. De enige macht, die ze beweren hiervoor
te hebben, is het gezag van de kerk. Hier stelt de pauselike macht zich openlik boven God.
Terwijl degenen, die God aanbidden, zich in het biezonder zullen onderscheiden doordat
ze het vierde gebod in ere houden,— daar dit het teken van Zijn scheppende macht is, en het
bewijs van Zijn aanspraak op de eerbied en hulde van de mens — zullen degenen, die het
beest aanbidden, zich onderscheiden door hun pogingen om het gedenkteken van de
Schepper te niet te doen, en de instelling van Rome eer te bewijzen. Het was ten behoeve
van de Zondag, dat het pausdom voor de eerste maal zijn aanmatigende eis deed gelden; en
zijn eerste toevlucht tot de macht van de Staat was om het houden van de Zondag als “Dag
des Heren” verplichtend te maken. Maar de Bijbel wijst op de zevende dag, en niet op de
eerste, als de dag des Heren. Christus zei: “Zo is dan de Zoon des mensen een Heer ook van
de Sabbat.” Het vierde gebod zegt: “De zevende dag is de Sabbat des Heren.” En door de
profeet Jesaja beschrijft de Heer hem als “Mijn heilige dag.”
De bewering, die zo menigmaal aangevoerd wordt, dat Christus de Sabbat veranderd
heeft, wordt door Zijn eigen woorden bewezen, onwaar te zijn. In Zijn bergrede sprak Hij:
“Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet
gekomen om die te ontbinden, maar te vervullen; want voorwaar zeg Ik u: totdat de hemel
en de aarde voorbijgaan, zal er niet één jota, noch één tittel van de wet voorbijgaan, totdat
het alles zal zijn geschied. Zo wie dan één van deze minste geboden zal ontbonden, en de
mensen alzo zal geleerd hebben, die zal de minste genaamd worden in het koninkrijk der
hemelen; maar zo wie ze zal gedaan en geleerd hebben, die zai groot genaamd worden in
het koninkrijk der hemelen.” Het is een bekend feit, dat over het algemeen door
Protestanten toegegeven wordt, dat de Schrift geen gezag aangeeft voor het veranderen van
de Sabbat. Dit wordt duidelik aangetoond in boeken en geschriften, die door het
Amerikaanse Traktaatgenootschap en de Amerikaanse Zon- dagschool-Unie uitgegeven zijn.
Een van deze werken stemt toe “het volslagen zwijgen van het Nieuwe Testament, wat een
bepaald gebod voor de Sabbat (Zondag, de eerste dag van de week), of bepaalde regels voor
het houden ervan, betreft.”
Een ander zegt: “Tot op de tijd van Christus’ dood was er geen verandering in de dag
gemaakt;” en, “voor zover opgetekend staat, hebben zij (de apostelen) . . . geen bepaald
gebod gegeven, waarin het opgeven van de Sabbat op de zevende dag, en het houden ervan
313