Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
van God, en rondom Hem zijn de onderdanen van Zijn koninkrijk. De kracht en majesteit
van Christus kan geen taal beschrijven, geen penseel schilderen. De heerlikheid van de
Eeuwige Vader omringt Zijn Zoon. De glans van Zijn tegenwoordigheid vervult de stad
Gods, stroomt uit tot buiten de poorten, en giet zijn stralen over de gehele aarde uit. Het
dichtst bij de troon zijn degenen, die eens voor de zaak van
Satan ijverden, maar die, als vuurbranden uit het vuur gerukt, hun Heiland met diepe,
innige toewijding gevolgd zijn. Daarop volgen degenen, die een Christelik karakter
vervolmaakt hebben te midden van valsheid en ontrouw; zij, die de wet van God geëerd
hebben, toen de Christelike wereld die van nul en gener waarde verklaarde, en de miljoenen
van alle eeuwen, die om hun geloof de marteldood hebben ondergaan. En verder is de “grote
schare, die niemand tellen kan, uit alle natieën, en geslachten, en volken en talen” “v——r
de troon en v——r het Lam, bekleed met lange, witte klederen, en palmtakken in hun
handen.” Hun strijd is over, hun overwinning is bevochten. Ze hebben de loop gelopen, en
de prijs behaald. De palmtak in hun handen is het teken van hun overwinning, het witte
kleed een zinnebeeld van de vlekkeloze gerechtigheid van Christus, die nu de hunne is.
De verlosten heffen een loflied aan, dat door de gewelven van de hemel heen en weer
klinkt: “De zaligheid is aan onze God, die op de troon zit, en het Lam.” En engel en seraf
stemmen samen in de aanbidding. Terwijl de verlosten de kracht en de boosheid van Satan
aanschouwd hebben, hebben ze ingezien, als nooit tevoren, dat geen kracht, behalve die van
Christus, hen overwinnaars had kunnen maken. Onder die ganse blinkende schare is er niet
één, die zijn zaligheid aan zichzelf toeschrijft, alsof hij door eigen kracht en goedheid had
overwonnen. Niets wordt gezegd van wat ze gedaan of geleden hebben; maar de
hoofdinhoud van ieder lied, de grondtoon van elk lofgezang is: De zaligheid zij aan onze
God en het Lam.
In tegenwoordigheid van de verzamelde bewoners van aarde en hemel heeft de laatste
kroning van de Zoon van God plaats. En nu, bekleed met de opperste majesteit en macht,
spreekt de Koning der koningen het oordeel uit over de opstandelingen tegen Zijn bestuur,
en oefent Hij recht over degenen, die Zijn wet overtreden en Zijn volk verdrukt hebben. De
profeet Gods zegt: “Ik zag een grote, witte troon, en Degene, Die daarop zat, van Wiens
aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden. En ik zag
de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander
boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de
boeken geschreven was, naar hun werken.”
Zodra de registers geopend zijn, en het oog des Heren op de goddelozen geslagen is, zijn
ze zich bewust van elke zonde, die ze ooit begaan hebben. Ze zien juist, waar hun voeten
van het pad van reinheid en heiligheid afgedwaald zijn; juist, hoever trots en opstand hen
gebracht hebben in de overtreding van de wet Gods. De verleidende verzoekingen, die ze
aangemoedigd hebben door aan de zonde toe te geven, de zegeningen, die ze in vloek
470