Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars, en de hoereerders, en de doodslagers, en de
afgodedienaars, en een iegelik, die de leugen liefheeft en doet.” God heeft aan de mensen
een verklaring geschonken van Zijn karakter, en van de wijze, waarop Hij met de zonde
handelt. “Heer, Heer, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid
en waarheid! Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, die de ongerechtigheid, en
overtreding, en zonde vergeeft, die de schuldige geenszins onschuldig houdt.” “Hij verdelgt
alle goddelozen.” “De overtreders worden tezamen verdelgd; het einde van de goddelozen
wordt uitgeroeid.” De macht en het gezag van de Goddelike regering worden in werking
gesteld om opstand te onderdrukken; toch zullen alle openbaringen van de straffende
gerechtigheid volkomen bestaanbaar zijn met het karakter Gods als een barmhartig,
lankmoedig en weldadig wezen. God verkracht niemands wil of oordeel. Hij schept geen
behagen in slaafse gehoorzaamheid. Hij wil, dat de schep- selen van Zijn handen Hem
zullen liefhebben, omdat Hij hun liefde waardig is. Hij wil door hen gehoorzaamd worden,
omdat ze Zijn wijsheid, rechtvaardigheid en weldadigheid met verstand op prijs stellen. En
allen, die een waar begrip hebben van deze hoedanigheden, zullen Hem liefhebben, omdat
bewondering van Zijn eigenschappen hen tot Hem trekt.
De beginselen van vriendelikheid, barmhartigheid en liefde, door onze Heiland geleerd
en in Zijn leven ten toon gespreid, zijn een afbeeldsel van de wil en het karakter van God.
Christus verklaarde dat Hij niets leerde, dan wat Hij van Zijn Vader had ontvangen. De
beginselen van de Goddelike regering zijn in volkomen overeenstemming met het
voorschrift van de Heiland: “Hebt uw vijanden lief.” God oefent rechtvaardige straf over de
goddelozen ten goede van het heelal, en zelfs ten goede van degenen, die Hij met Zijn
oordelen bezoekt. Hij zou hen gelukkig maken, indien Hij het kon volgens de wetten van
Zijn bestuur, en de rechtvaardigheid van Zijn karakter. Hij omringt hen met de tekenen van
Zijn liefde; Hij deelt hun de kennis van Zijn wet mede, en gaat hen na met aanbiedingen van
Zijn barmhartigheid; doch ze verachten Zijn liefde, doen Zijn wet te niet, en verwerpen Zijn
genade. Terwijl ze voortdurend Zijn gaven ontvangen, onteren ze de Gever; ze haten God,
omdat ze weten, dat Hij hun zonden verfoeit. De Heer is lankmoedig over hun
verkeerdheden; maar het beslissende uur moet eindelik komen, wanneer hun lot bepaald zal
worden. Zal Hij die opstandelingen dan met ketenen aan Zich verbinden? Zal Hij hen
dwingen, Zijn wil te doen?
Zij, die Satan tot hun leider gekozen hebben, en onder Zijn macht hebben gestaan, zijn
niet bereid om in de tegen-woordigheid Gods te verschijnen. Trots, bedrog, losbandigheid,
wreedheid hebben zich met hun karakter samengeweven. Kunnen zij de hemel binnengaan,
om eeuwiglik te wonen met degenen, die ze op aarde veracht en gehaat hebben ? De
waarheid zal een leugenaar nimmer aanstaan; nederigheid voldoet niet aan eigendunk en
trots; reinheid is voor de verdorvene niet aannemelik; belangeloze liefde heeft voor de
eigenzuchtige geen aantrekkelikheid. Welke bron van genot zou de hemel aan dezulken
kunnen aanbieden, die gans en al verdiept zijn in hun aardse en zelfzuchtige belangen?
380