Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
hun hart na, als lagen ze op hun sterfbed, en zouden ze binnen enkele uren hun ogen sluiten
voor de tonelen van de aarde. Er werden geen “hemelvaartsklederen” gemaakt, maar allen
gevoelden de behoefte aan innerlik getuigenis, dat ze gereed waren om hun Heiland te
ontmoeten; hun witte klederen waren reinheid van ziel,— karakters van de zonde gereinigd
door het zoenbloed van Christus. Was er nog maar onder het volk, dat God belijdt, diezelfde
geest van onderzoek des harten, hetzelfde ernstige, vastgegronde geloof! Hadden zij
aangehouden, zich aldus voor de Heer te verontmoe- digen, en hun smeekgebeden voor de
troon der genade neer te leggen, ze zouden een veel rijkere bevinding hebben gehad, dan nu
het geval is. Er wordt te weinig gebeden; er is te weinig ware overtuiging van zonde; en het
gemis van een levend geloof rooft velen de genade, die onze Verlosser zo rijkelik
aangebracht heeft.
Het was Gods bedoeling, Zijn volk te toetsen. Zijn hand bedekte een fout in de
berekening van de profetiese tijdperken. De Adventisten merkten de dwaling niet op,
evenmin als die door de geleerdsten onder hun tegenstanders werd ontdekt. De
laatstgenoemden zeiden: “Uw berekening van de profetiese tijdperken is juist. Er zal een
grote gebeurtenis plaats vinden, maar het is niet, wat de heer Miller voorspelt; het is de
bekering van de wereld, en niet de wederkomst van Christus.” De tijd van afwachting ging
voorbij, en Christus verscheen niet om Zijn volk te verlossen. Zij, die met oprecht geloof en
liefde naar hun Heiland uitgezien hadden, ondervonden bittere teleurstelling. Toch werden
Gods plannen uitgevoerd: Hij beproefde de harten van hen, die voorgaven, op Zijn komst te
wachten. Er waren er velen onder dezen, die door geen hogere drijfveer gedrongen werden
dan vrees. Hun geloofsbelijdenis had noch hun hart, noch hun leven veranderd. Toen de
verwachte gebeurtenis niet plaats vond, verklaarden deze personen, dat ze niet teleurgesteld
waren; ze hadden nooit geloofd, dat Christus komen zou. Ze waren onder de eersten, die met
de droefheid van de ware gelovigen de spot dreven. Maar Jezus en het gehele hemelheir zag
met liefde en medegevoel op de beproefden en getrouwen en toch teleurge- stelden neer.
Indien de sluier, die de zichtbare wereld van de onzichtbare scheidt, had kunnen
weggeschoven worden, zouden er engelen gezien zijn, die deze standvastige zielen nabij
kwamen, en hen behoedden tegen de pijlen van Satan.
260