Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
Na de val echter beval Satan zijn engelen, buitengewone pogingen te doen, om het
geloof aan de natuurlike onster- felikheid van de mens in te scherpen, en, na de mensen tot
die dwaling te hebben overgehaald, er hen toe te brengen, daaruit te besluiten, dat de
zondaar eeuwig in ellende voortleven zou. Nu stelt de vorst dor duisternis door zijn
handlangers God voor als een wraakzuchtige tiran, verkondigende, dat Hij allen in de hel
werpt, in wie Hij geen behagen heeft, on hen daar eeuwig Zijn toorn doet gevoelen; en dat,
terwijl ze onuitsprekelike smarten lijden, en in het onuitblusselik vuur liggen te krimpen,
hun Schepper met voldoening op hen nederblikt.
Aldus bekleedt de aartsvijand de Schepper en Weldoener van de mensheid met zijn
eigen hoedanigheden. Wreedheid is uit de duivel. God is liefde; en alles, wat Hij schiep, was
rein, heilig en liefelik, tot op de tijd, toen de eerste grote opstandeling de zonde invoerde.
Satan zelf is de vijand, die de mens eerst tot zonde verleidt, en hem daarna vernietigt, als hij
kan; en wanneer hij zich van zijn slachtoffer verzekerd heeft, dan verheugt hij zich over het
verderf, dat hij heeft teweeggebracht. Stond het aan hem, hij zou het gehele mensegeslacht
in zijn net trekken. En was het niet door de tussenkomst van de Goddelike macht, geen
enkele zoon of dochter Adams zou ontkomen.
Ook nog in deze tijd zoekt Satan mensen ten val te brengen, gelijk hij het ons eerste
ouderpaar deed, door hun vertrouwen in hun Schepper te schokken, en hen tot twijfeling te
brengen aangaande de wijsheid van Zijn bestuur en de rechtvaardigheid van Zijn wetten.
Satan en zijn boden stellen God voor als nog erger dan zijzelven zijn, om alzo hun eigen
boosheid en opstand te rechtvaardigen. De grote bedrieger beproeft, de gruwelike wreedheid
van zijn eigen karakter op onze hemelse Vader te schuiven, ten einde het te laten voorkomen,
als was hij groteliks verongelijkt geworden door zijn uitsluiting uit de hemel, omdat hij zich
niet wilde onderwerpen aan zulk een onrechtvaardige heerser. Hij stelt de wereld de vrijheid
voor ogen, welke die onder zijn weldadig bestuur kan genieten, in tegenstelling van het
slavejuk, hem door de harde bevelen van Jehova opgelegd. Aldus gelukt het hem, zielen van
hun getrouwheid aan God af te trekken.
Hoe terugstotend voor alle gevoel van liefde en genade en zelfs voor onze
rechtvaardigheidszin is de leerstelling, dat de goddeloze doden met vuur en sulfer in een
eeuwigbran- dende hel gepijnigd worden; dat ze, wegens de zonden van een kortstondig
leven op aarde, smarten moeten lijden, zolang God zal bestaan. Toch is deze leer in wijde
kring verkondigd, en maakt tot op heden een deel uit van vele Chris- telike
geloofsbelijdenissen. Een geleerde doktor in de godgeleerdheid heeft gezegd: “Het gezicht
van de hellesmarten zal de gelukzaligheid van de heiligen eeuwiglik verhogen. Wanneer ze
anderen van gelijke natuur, en onder dezelfde omstandigheden geboren, in zulke ellende
zien gedompeld, en zichzelven zo hoog bevoorrecht, zal het hen doen gevoelen, hoe
gelukkig ze zijn.” Een ander heeft deze woorden ge bruikt: “Terwijl het vonnis van
verdoemenis tot in eeuwigheid voltrokken wordt aan de vaten des toorns, zal de rook van
hun pijniging eeuwiglik opstijgen voor het aangezicht van de vaten der barmhartigheid, die
375