Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
moeite toeschrijven aan hen, wier gehoorzaamheid aan Gods geboden een voortdurend
verwijt is voor de overtreders. Er zal gezegd worden, dat de mensen God beledigen door
ontheiliging van de Zondagsabbat; dat deze zonde onheilen veroorzaakt heeft, die niet
zullen ophouden, tot de Zondagsviering stipt verplichtend gemaakt wordt; en dat degenen,
die de eisen van het vierde gebod prediken, en op die wijze de eerbied voor de Zondag te
niet doen, de be- roerders van het volk zijn, en herstelling tot de gunst van God en tijdelike
welvaart onmogelik maken. Aldus zal de aanklacht, van ouds tegen de dienstknecht Gods
ingebracht, herhaald worden, en dat om even welgegronde redenen. “En het geschiedde, als
Achab Elia zag, dat Achab tot hem zei: Zijt gij die beroerder in Israël ? Toen zei hij: Ik heb
Israël niet beroerd, maar gij en uw vaders huis, daarmede, dat gijlieden de geboden des
Heren verlaten hebt, en de Baäls nagevolgd zijt.” Wanneer de volkswoede door valse
aanklachten zal opgewekt zijn, zullen ze met Gods gezanten op een wijze handelen, zeer
veel gelijkend op die, waarop het afvallige Israël met Elia handelde.
De wonderwerkende macht, door het Spiritualisme geopenbaard, zal zijn invloed doen
gelden over degenen, die God verkiezen te gehoorzamen in plaats van mensen.
Mededelingen van de geesten zullen verklaren, dat God hen gezonden heeft om hen, die de
Zondag verwerpen, van hun dwaling te overtuigen, door hun onder het oog te brengen, dat
de wetten van de staat even goed moeten gehoorzaamd worden als de wet Gods. Ze zullen
de grote zondigheid van de wereld betreuren, en de betuigingen van de godsdienstleraars
steunen, dat de ontaarde staat van zeden veroorzaakt wordt door Jes. 24:4, 5; 1 Kon. 18:17,
18. Zondagsontheiliging. Groot zal de verontwaardiging zijn, opgewekt tegen al degenen,
die hun getuigenis weigeren aan te nemen.
De politiek, die Satan in deze laatste strijd met Gods volk volgt, is dezelfde, waarvan hij
zich bediende aan het begin van de grote strijd in de hemel. Hij gaf toen voor, te trachten, de
bestendigheid van de Goddelike regering te bevorderen, terwijl hij in het geheim alle
pogingen in het werk stelde om de ondergang ervan te verkrijgen. En juist dat werk, dat hij
aldus poogde tot stand te brengen, legde hij aan de trouwe engelen ten laste. Dezelfde
bedriegelike politiek heeft de geschiedenis van de Roomse Kerk gekenmerkt. Die heeft
immer voorgegeven te handelen als stedehouder des Hemels, en desniettemin getracht zich
boven God te verheffen, en Zijn wet te veranderen. Onder de regering van Rome werden
degenen, die de dood ondergingen ten gevolge van hun trouw aan het evangelie, als
boosdieners gebrandmerkt; ze werden verklaard, bondgenoten van Satan te zijn; en alle
denkbare middelen werden in het werk gesteld om blaam op hen te werpen, opdat ze in de
ogen van het volk, en zelfs in hun eigen, de ergste misdadigers zouden schijnen. Nu zal het
evenzo zijn. Terwijl Satan tracht, diegenen uit te roeien, die Gods wet eren, zal hij hen doen
beschuldigen als wetverbrekers, mensen die God onteren, en oordelen over de wereld
brengen.
God oefent nimmer dwang uit over de wil, of het geweten ; maar Satan neemt gedurig de
toevlucht — om heer-schappij te krijgen over degenen, die hij op geen andere wijze
416