Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Hoofdstuk 30 — Helse Vijandschap<br />
“En Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar<br />
zaad; datzelve zal u de kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen.” Het<br />
Goddelik vonnis, dat na de val van de mens over Satan werd uitgesproken, was tevens een<br />
voorzegging, die al de eeuwen omsloot <strong>tot</strong> aan het einde der dagen, en de grote strijd<br />
voorafschaduwde, waarin al de mensegeslachten, die op aarde zouden leven, betrokken<br />
zouden worden.<br />
God verklaart: “Ik zal vijandschap zetten.” Deze vijandschap bestaat van nature niet.<br />
Toen de mens de God-delike wet verbrak, werd zijn natuur zondig, en was hij in<br />
overeenstemming, niet in tegenspraak, met Satan. <strong>Van</strong> nature wordt er geen vijandschap<br />
gevoerd tussen de zondige mens en de bewerker van de zonde. Beiden werden boos door<br />
afval. De afvallige heeft nooit rust, tenzij hij medegevoel en steun ontvangt door overreding<br />
van anderen om zijn voorbeeld te volgen. Om deze reden verenigen gevallen engelen en<br />
boze mensen zich in een bondgenootschap van wanhoop. Indien God niet op biezondere<br />
wijze tussenbeide getreden was, zouden Satan en de mens zich verbonden hebben tegen de<br />
Hemel; en in plaats van vijandschap te koesteren tegen Satan, zou het gehele mensegeslacht<br />
zich verenigd hebben in opstand tegen God.<br />
Satan verleidde de mens <strong>tot</strong> zonde, evenals hij er engelen toe gebracht had om op te<br />
staan, namelik om zich van medewerking te verzekeren in zijn strijd tegen de Hemel. Er<br />
bestond geen tweespalt tussen hem en de gevallen engelen, wat hun haat tegen Christus<br />
betrof; terwijl er op alle andere punten onenigheid was, waren ze vast verbonden in hun<br />
tegenstand tegen het gezag van de Heerser van het heelal. Maar toen Satan de verklaring<br />
hoorde, dat er vijandschap zou bestaan tussen hemzelf en de vrouw, en tussen zijn zaad en<br />
haar zaad, begreep hij, dat zijn pogingen om de menselike natuur te verlagen niet<br />
ongehinderd zouden blijven; dat de mens door het ene of andere middel in staat gesteld zou<br />
worden om aan zijn macht weerstand te bieden.<br />
Satans vijandschap is tegen het mensegeslacht ontstoken, omdat ze door Christus<br />
voorwerpen van Gods liefde en barmhartigheid zijn. Hij wenst het Goddelik plan <strong>tot</strong><br />
verlossing van de mens te verijdelen, en God te onteren door Zijn handewerk van zijn<br />
schoonheid en reinheid te beroven; zijn doel is, droefenis in de hemel te veroorzaken, en de<br />
aarde te vervullen met ellende en verwoesting. En hij wijst op al dit kwaad als het gevolg<br />
van Gods werk in het scheppen van de mens. Het is de genade, die Christus aan de ziel<br />
schenkt, welke in de mens vijandschap tegen Satan doet ontstaan. Zonder deze bekerende<br />
genade en vernieuwende kracht zou de mens de gevangene van Satan blijven, een<br />
dienstknecht, immer bereid om hem te gehoorzamen. Maar het nieuwe beginsel in de ziel<br />
doet strijd ontstaan, waar <strong>tot</strong> nu toe vrede heerste. De kracht, welke Christus schenkt, stelt<br />
de mens in staat om zich tegen de tiran en indringer te verzetten. Wie er ook maar gevonden<br />
wordt, die de zonde verafschuwt in plaats van lief te hebben, en de hartstochten tegengaat en<br />
354
Change language