Van Monarchie tot Anarchie

Van Monarchie tot Anarchie
heeft de Heer de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat daarin is, en Hij rustte ten
zevenden dage; daarom zegende de Heer de sabbatdag, en heiligde dezelve.”
De Geest Gods werkte op de harten van degenen, die Zijn Woord onderzochten. De
overtuiging drong zich aan hen op, dat ze on wetend dit voorschrift overtreden hadden door
de rustdag van de Schepper niet te achten. Ze begonnen de redenen na te gaan voor het
houden van de eerste dag van de week in plaats van de dag, welke God geheiligd had. Ze
konden in de Schriften geen bewijs vinden, dat het vierde gebod was afgeschaft, of dat de
Sabbat was veranderd geworden; de zegen, die bij de aanvang de zevende dag had geheiligd,
was nimmer teruggetrokken. Ze hadden eerlik getracht, Gods wil te verstaan en te doen;
droefheid vervulde daarom hun harten, nu ze zagen, dat ze overtreders van Zijn wet waren,
en ze bewezen hun trouw aan God door Zijn Sabbat te heiligen.
Er werden vele en ernstige pogingen in het werk gesteld om hun geloof omver te werpen.
Iedereen zag natuurlik in, dat indien het aardse heiligdom een beeld of afschaduwing van
het hemelse was, de wet, in de ark op aarde bewaard, dan ook een getrouw afschrift moest
zijn van de wet in de ark in de hemel; en dat het aannemen van de waarheid betreffende het
aardse heiligdom de erkentenis van de eisen van Gods wet en de verplichting van de Sabbat
van het vierde gebod insloot. Hierin lag het geheim van het bittere en vastberaden verzet
tegen de harmoniese verklaring van de Schriften, welke de bediening van Christus in het
hemelse heiligdom openbaarde. De mens trachtte de deur te sluiten, die God geopend, en de
deur te openen, die Hij gesloten had. Maar “Hij, die opent, en niemand sluit, en Hij sluit, en
niemand opent,” had gezegd: “Zie, Ik heb een geopende deur voor u gegeven, en niemand
kan die sluiten.” Christus had de deur, of de bediening van het heilige der heiligen, geopend;
er scheen licht door die geopende deur van het heiligdom in de hemel, en het vierde gebod
werd aangetoond als tot de wet behorende, die daar bewaard werd; hetgeen God vastgesteld
had, kon geen mens te niet doen.
Zij, die het licht aangaande de tussenkomst van Christus en de onveranderlikheid van
Gods wet hadden aangenomen, zagen, dat dit waarheden waren, die in Openbaring 14 aan
het licht werden gebracht. De boodschappen van dit hoofd- stuk bevatten een drie- voudige
waarschuwing, welke de inwoners van de aarde moet voorbereiden op de wederkomst van
de Heer. De bekendmaking, “De ure van Zijn oordeel is gekomen,” wijst op het
sluitingswerk van Christus’ bediening tot redding van de mens. Het kondigt een waarheid
aan, die gepredikt moet worden, totdat de bemiddeling van de Heiland ophoudt, en Hij naar
de aarde terug- keren zal om Zijn volk tot Zich te nemen. Het werk van het oordeel, dat in
1844 begonnen is, moet voortgezet worden, totdat het lot van allen, levenden zowel als
doden, beslist is; vandaar dat het zich zal uitstrekken tot het einde van de genadetijd voor de
mensheid. Opdat de mensen gereed mogen zijn om te staan in het oordeel, gelast de
boodschap hun om “God te vrezen, en Hem heerlikheid te geven,” “en Hem te aanbidden,
die de hemel, en de aarde, en de zee, en de fonteinen der wateren gemaakt heeft.” Het
gevolg van het aanenemen van deze boodschappen wordt uitgedrukt in de woorden: “Hier
305