Van Monarchie tot Anarchie
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
En toch, den vreemden regel der ongerijmd- heden volgende, die altijd in zulke gevallen heerscht, scheen de tijd, terwijl hij aldus voorbijsnelde, lang te vallen.... gevangenissen, met menschen opgevuld, die geene misdaad begaan hadden en geen gehoor konden vinden; deze dingen werden de bepaal- de orde en de gewone loop der dingen, en sche- nen door aloud gebruik gewettigd te zijn, eer ze vele weken in zwang waren. Vooral werd er éene afgrijselijke gestalte even gemeenzaam alsof die sedert de schepping der wereld onder de oogen der menschen ware geweest, — de gestalte van de scherpe vrouw, La Guillotine geheeten. Die maakte het algemeen onderwerp uit van allerlei grappen: ze was het beste gomeeamid- del tegen hoofdpijn; ze belette onfeilbaar dat men grijs haar kreeg; ze verleende eene eigenaardige bleekheid aan de gelaatskleur; ze was het nationale scheermes, dat nooit stomp werd; hij, die la Guillotine kuste, keek door het ven- stertje en niesde in den zak. Zij was het teeken van de wedergeboorte van den mensch. Ze had het Kruis vervangen. Modellen er van werden op de borst gedragen, waarvan het Kruis gebannen werd, en men boog voor haar en men geloofde aan haar, terwijl men het Kruis ver- loochende. Het werktuig schoor zoovele hoofden af‚ dat het zelf, zoowel als de grond, dien het bezoe delde, geheel rood geverfd werd. Men nam het uit elkaar als een stuk speelgoed voor een jongen Duivel en zette het weer op, als de gelegenheid gunstig was. Het deed den welsprekende zwijgen; het velde den machtige neder; het vernietigde al wat schoon en goed was…
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Van</strong> <strong>Monarchie</strong> <strong>tot</strong> <strong>Anarchie</strong><br />
Hoofdstuk 29 — De Oorsprong van het Kwaad<br />
De oorsprong van de zonde en de reden waarom die bestaat, is voor velen een bron van<br />
grote geestesverwarring. Ze zien de werking van het kwaad, met zijn vreselike gevolgen van<br />
ellende en verwoesting, en vragen zich af, hoe dit alles bestaan kan onder de heerschappij<br />
van Eén, Die oneindig is in wijsheid, in macht, en in liefde. Hier ligt een geheim, waar ze<br />
geen uitleg aan geven kunnen. In hun onzekerheid en twijfel worden ze verblind voor<br />
waarheden, die in Gods woord duidelik worden geopenbaard, en die ons nodig zijn om zalig<br />
te worden. Er zijn er, die in hun onderzoek naar het bestaan van de zonde trachten door te<br />
dringen in hetgeen God nooit geopenbaard heeft; vandaar dat ze geen oplossing van hun<br />
bezwaren vinden; en zij, die aangedreven worden door lust <strong>tot</strong> twijfelen en vitten, grijpen dit<br />
als een verontschuldiging aan om de woorden van de Heilige Schrift te verwerpen. Aan<br />
anderen echter ontbreekt een bevredigend begrip van het grote vraagstuk van het kwaad, ten<br />
gevolge van het feit, dat overlevering en verkeerde voorstelling de leer van de Bijbel<br />
verduisterd hebben aangaande het karakter Gods, de aard van Zijn regering, en de<br />
grondbeginselen van Zijn handelingen met de zonde.<br />
Het is onmogelik om de oorsprong van de zonde z— te verklaren, dat er een reden voor<br />
het bestaan ervan gevonden wordt. Toch laat zich genoeg begrijpen, zowel van de oorsprong<br />
van de zonde en van de uitroeiing ervan aan het einde, om de rechtvaardigheid en<br />
barmhartigheid Gods in de wijke, waarop Hij ermede handelt, ten volle aan het licht te<br />
brengen. Niets wordt in de Schrift meer duidelik gemaakt, dan dat God op generlei wijze<br />
aansprakelik is voor het ontstaan van de zonde; dat er geen willekeurige terugtrekking van<br />
de Goddelike genade, geen onvolmaaktheid in de Goddelike regering geweest is, welke<br />
aanleiding gegeven zou hebben <strong>tot</strong> het ontstaan van de opstand. De zonde is een indringer,<br />
voor het bestaan waarvan geen reden aangegeven kan worden. Hij is geheimzinnig,<br />
onverklaarbaar; de zonde te verontschuldigen betékent, hem te verdedigen. Indien er een<br />
verontschuldiging voor gevonden, of een reden voor zijn bestaan aangewezen kon worden,<br />
zou hij ophouden zonde te zijn. Onze enige omschrijving van zonde is die, welke in het<br />
woord Gods aangegeven wordt: “de zonde is de ongerechtigheid,“—is wetsovertreding,—<br />
de uitwerking van een beginsel, dat in strijd is met de grote wet van de liefde, die het<br />
fondament uitmaakt van de Goddelike regering.<br />
V——r het ontstaan van de zonde heersten er vrede en blijdschap in het ganse heelal.<br />
Alles was in volkomen overeenstemming met de wil van de Schepper. Liefde <strong>tot</strong> God was<br />
het voornaamste, en de liefde <strong>tot</strong> elkander onpartijdig. Christus, het Woord, de eniggeboren<br />
Zoon van God, was één met de eeuwige Vader,— één in wezen, in karakter, en in doel —<br />
het enige wezen in het gehele heelal, dat kon indringen in al de raadsbesluiten en plannen<br />
Gods. De Vader wrocht door Christus in de Schepping van alle hemelse wezens. “Door<br />
Hem zijn alle dingen geschapen die in de hemelen zijn, . . . hetzij tronen, hetzij<br />
345
Change language